โวล์ฟกัง บอร์แชร์ต อัจฉริยะเรื่องสั้นเยอรมัน

โวล์ฟกัง บอร์แชร์ต เป็นนักเขียนระดับแนวหน้าของยุคสมัย เขาต้องผ่านความโหดร้ายของสงครามโดยไม่อาจทำใจให้ลืมได้ ทว่าเขาก็ถ่ายทอดสิ่งที่ถูกเก็บไว้ในความทรงจำให้สะท้อนออกมาสู่บทประพันธ์ โดยงานเขียนนี้จัดอยู่ในยุคเริ่มต้นของวรรณกรรมสมัยใหม่ มีเรื่องราวเน้นการนำเสนอเนื้อหาเกี่ยวกับ ‘ความสูญสิ้นสลาย’ และ ‘ชั่วโมงศูนย์’ ส่งผลให้เรื่องสั้นของโวล์ฟกัง บอร์แชร์ตเป็นวรรณกรรมประเภท เรื่องสั้นหลังยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่มีชื่อเสียง และได้รับความนิยมจนถึงปัจจุบัน

โวล์ฟกัง บอร์แชร์ต เป็นนักเขียนที่อายุสั้น ดังนั้นเขาจึงมีผลงานไม่มากนัก ผลงานของเขามีเพียงบทละคร 1 เรื่อง งานร้อยแก้ว 38 เรื่อง และบทกลอน 29 บท เรื่องสั้นส่วนใหญ่ของบอร์แชร์ตมักเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างสงคราม เรื่องสั้น ของเขาได้รับการยกย่องว่ามีพลังในการเล่าเรื่อง ตัวละครมีลักษณะเฉพาะชัดเจน ส่วนใหญ่มักเป็นเรื่องราวของคนที่ตกอยู่ในชะตากรรมร่วมกัน การดำเนินเรื่องจะใช้ การลดทอนคำ ใช้คำน้อย รูปประโยคไม่ซับซ้อน โดยจำกัดการใช้คำเพียงไม่กี่คำผ่าน โครงสร้างประโยคหลักและประโยครองสั้นๆ มักมีการซ้ำประโยคเดิมหลายครั้ง เพื่อย้ำให้เห็นว่าเศษซากของสงครามแทบไม่เหลืออะไรทิ้งไว้ งานเขียนของบอร์แชร์ตไม่แสดงความงามทางภาษา แต่สะท้อนให้เห็นถึงความแร้นแค้น สิ้นหวัง อับจนหนทาง การยอมจำนน รวมถึงการสูญเสียสติ อันเนื่องมาจากผลของสงคราม และการสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก จนไม่สามารถบรรยายความรู้สึกออกมาเป็นคำพูดได้

แนวการเขียนของ บอร์แชร์ตเป็นการใช้ภาษาที่ “น้อย” แต่ “หนักแน่น” ท่วงทำนองการบรรยายคล้าย เทคนิคการบรรเลงดนตรีสตัคคาโต คือ “ตอกย้ำสั้นๆ ห้วนๆ” โดยใช้สำนวนภาษา ที่รุนแรงทรงพลัง ซึ่งถือว่าเป็นแนวการเขียนอันเป็นเอกลักษณ์ในงานของบอร์แชร์ตทุกเรื่อง