คลั่งรักยัยรุ่นพี่ [Crazy in love]

"เมื่อไหร่พี่จะลาออกสักที ไม่อยากออกไปทำอาชีพดีๆ กว่านี้เหรอ เรียนก็สูงทำไมอยากมาเป็นคนใช้"

"รอให้พี่ได้ผัวรวยๆ ก่อนนะ พี่ถึงจะไป หรือว่าจะให้พี่...จัดการคุณโชซะตอนนี้เลย"

"จัดการอะไร?"

"ก็...จัดการรวบรัดตัดตอน จับคุณโชทำผัวซะเลยดีไหมคะ พี่จะได้เลิกเป็นคนใช้สักทีไง"

"เหอะ! พูดออกมาได้ สมองพี่ไม่คิดอย่างอื่นเลยเหรอ นอกจากเรื่องใต้สะดือ"

"แหม! พูดเหมือนตัวเองไม่หมกมุ่นเลยนะคะหนุ่มน้อย เมื่อกี๊ยังเห็นสาวหนอนอยู่ยิกๆ วันหลังก็บอกพี่สิ...พี่ช่วยได้นะ"

"พูดอะไรของพี่ ออกไปเลยไป ผมยังไม่ชะตาขาดตอนนี้หรอก"

"หึ! ฟังพูดเข้า แล้วอย่ามานั่งกลืนน้ำลายตัวเองแล้วกัน เพราะถ้าถึงวันนั้น คุณโชอาจจะถึงขั้นคางเหลืองเลยนะ"

"ออกไปเลย อย่ามาพูดให้ขนลุก "

ผมรีบไล่ยัยนุ่มนิ่มให้ออกไปจากห้องโดยเร็ว เพราะยัยนี่ชอบมายุ่มย่ามวุ่นวายกับผม ผมเกลียดท่าทางขี้อ่อยของเธอนัก อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าโดนยัดดุ้นเข้าจริงๆ หล่อนยังจะเก่งเหมือนที่ปากพูดไหม

"วันนี้มีไข่ดาว ไส้กรอกแฮม นม น้ำส้มค่ะ "

"อีกแล้วเหรอ ทำเป็นอยู่แค่นี้เองเหรอ ไม่มีอะไรใหม่ๆ บ้างเลย "

และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งข้อเสียของยัยนี่ หล่อนทำกับข้าวไม่ได้เรื่องเลยสักอย่าง ฝีมือการปรุงอาหารก็แย่ ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า อะไรทำให้คุณแม่รับยัยนี่มาเป็นสาวใช้ แถมยังส่งให้มาอยู่ที่คอนโดส่วนตัวของผมอีก ทุกวันนี้ผมยังต้องกินกับข้าวที่ซื้อมาจากข้างนอกอยู่เลย ไม่รู้จะมีคนใช้ไปทำไมเหมือนกัน

"ทานไปเถอะค่ะ อย่าเรื่องมากเลย เช้าๆ แบบนี้ รีบได้เท่านี้ค่ะ พี่เองก็ต้องไปเรียนนะคะ ไม่ได้มีหน้าที่แค่ลุกขึ้นมากินแล้วไปแบบคุณโชน่ะ"

"สรุปเป็นคนใช้หรือเป็นแม่วะ บ่นเก่งชิบหาย"

ผมพึมพำกับตัวเองเบาๆ เป็นถึงเจ้านายแต่กับนั่งให้คนใช้บ่นให้ทุกวัน โชคชะตาของผมนี่มันโหดร้ายเหลือเกิน

"ไม่บอกว่าเป็นเมียเลยล่ะ ตัวเลือกค่อยน่าฟังหน่อย"

ขนาดบ่นเบาๆ เธอยังอุตส่าห์ได้ยินอีก ชีวิตของผมต้องมียัยนี่อยู่ด้วยแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่กัน สวรรค์ทำไมกลั่นแกล้งผมแบบนี้

"ฝันไปเถอะ"