Boyfriend's love เพื่อนต้องรัก

โปรย...

“ติณ!”

“อะไรของมึงอีกล่ะ ไม่มีเรียนแล้ว มึงจะไปตายที่ไหนก็ไปสิ” ไอ้ติณย้อนผมพลางสีหน้าหงุดหงิดใส่

ผมสิที่ต้องเป็นคนหงุดหงิด มันจะมาหงุดหงิดอะไรในเมื่อมันนั่นและที่เป็นต้นเหตุี่ทำให้ผมต้องโดนไล่ออกจากห้องเรียน ทั้งๆ รีบมาจนเกือบเช็คชื่อไม่ทัน แต่ไหงพอทันเวลาและทุกอย่างน่าจะไปได้ดี ผมกลับต้องมาถูกอาจารย์ไล่ตะเพิดออกจากห้องเรียนล่ะ

“นายตั้งใจจะทำให้เราโดนไล่ออกมาจากห้องงั้นเหรอ”

“ก็เออดิ สมองมึงแรมน้อยรึไงถึงได้ฉลาดช้านัก”

“แต่เราตั้งใจมาเรียนหนังสือนะ”

“เรียนมาครึ่งชีวิตแล้ว มึงไม่เบื่อบ้างรึไง”

ฟังมันย้อนถามผมสิ ผมว่าแล้วเชียวว่าทำไมมันถึงได้สะกิดผมนักทั้งๆ ที่มันน่าจะเงียบปากไปได้ที่รู้ว่าอาจารย์มองแล้ว ที่แท้มันก็ตั้งใจจะให้อาจารย์ไล่ออกมานี่เอง

“มองหน้านี่หิวตีนรึไง หรืออยากจะลองกิน”

“นายคงกินบ่อยสินะ สมองนายถึงได้มีแต่เรื่องตีนๆ”

“ไอ้เหี้ยคิม” ไอ้ติณคะตอกเรียกผมเสียงดังแถมยังเดินเข้ามากระชากคอเสื้อผมเข้าหาตัวแล้วง้างหมัดขึ้นกลางอากาศทำท่าเหมือนอยากจะชกปากผมเสียเต็มประดา ซึ่งเมื่อเห็นแบบนั้นผมก็รีบหลับตาปี๋ เห็นหมัดเต็มตาแบบนี้ใครบ้างล่ะจะไม่กลัว แต่ว่าผมโกรธนี่นา มันไม่อยากเรียนแต่ดันทำให้ผมเดือดร้อนไปด้วย

“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง ปากดีมากคราวหน้าได้แดกตีนสมใจแน่” ไอ้ติณขู่ผมเสียงเข้มก่อนที่มันจะผลักหน้าอกผมออกมาแรงๆ แล้วหุนหันพลันแล่นเดินออกไปโดยไม่สนใจผมที่ต้องซวยเพราะมันเลยสักนิด

โธ่ว้อยยย! ผมมาเพื่อเช็คชื่อแล้วก็โดนไล่ออกจากห้องสินะ ช่างเป็นการเริ่มต้นปีการศึกษาที่แสนพิเศษจริงๆ