ไม่อยากเป็นเพื่อนเธอ

เรื่องคืนนั้น... ทำให้สถานะระหว่างเขาและเธอเปลี่ยนไป เรื่องคืนนั้น เมื่อเพื่อนของเธอเมาเหมือนหมาจากการที่เขาอกหักแล้วมาเคาะห้องเธอ

โปรยปราย

“ปล่อยก่อนสิไอ้เกม อย่ามารุ่มร่ามนะยะ...นี่เพื่อนแกนะ”

“เอ่อ...ก็เพื่อนไง”

ก้านเพชรมองปากนั่น กลิ่นกายของเธอหอมกรุ่นไปด้วยกลิ่นสบู่ และแป้งเด็ก...ที่เขาจำได้ ยัยตัวยุ่งใช้อยู่แต่แป้งยี่ห้อนี้ สบู่ยี่ห้อนี้หรือยังไงกันนะ ไม่เปลี่ยนตั้งแต่เด็กจนโต มันทำให้เธอตัวหอม น่าดมไปทั้งวัน เขาเองติดกลิ่น...ของหล่อนมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว มันหอม...สะอาด ตอนที่เป็นเด็กเหมือนกันเขารู้สึกเช่นนั้น มันชื่นใจดี แต่ตอนนี้เขาไม่ใช่เด็กแล้ว... กลิ่นหอมๆ สะอาดๆ นั่น มันไม่ได้ให้ความรู้สึกชื่นใจ มันกลับรู้สึกอย่างอื่นแทน...

“ก็ปล่อยสิยะ เดี๋ยวเถอะ...ขืนแกทำอะไรฉันนะ ไอ้เกมฉันจะไปเฉ่งพ่อกำนันของแก เรียกค่าเสียผีสักสามล้าน”

“สิบล้านพ่อก็จ่าย” ก้านเพชรหัวเราะ แล้ว... ร่างบางแน่งน้อยก็ถูกพลิกให้อยู่ใต้ร่างใหญ่โตของชายหนุ่ม อโนมาตกใจจนตัวแข็ง เธออ้าปากค้าง ก้านเพชรยิ้มใส่ตาเธอ ในระยะประชิดแบบนี้ ก็เล่นเอาอโนมาถึงกับ...ใจเต้นระทึก กับสายตาแบบนั้นของชายหนุ่ม ริมฝีปากอุ่นร้อนทาบทับลงมา... เกม...

ไอ้เกม... สมองของอโนมาถึงกับเบลอไปชั่วคราว นี่เพื่อนนะ เฮลโหลลลลลลลลลลลล