ทัณฑ์เสน่หาอสูร

ทัณฑ์เสน่หาอสูร

เขา มองเป็น “ดอกไม้” ใช่จะถนอมอย่างที่ควรจะเป็น

แค่เพียงอยู่ “ใกล้มือ” เด็ดลงมาขย้ำขยี้เล่น

เพื่อความแค้น ความสะใจ นั่นคือเรื่องสำคัญ

ร้ายแล้วความแค้นบรรเทาหรือ? หรือจางหายสิ้นไป

พร่ำถามไร้หยดน้ำตา

ปิ่นคณางค์  (นาง) สวย อ่อนหวาน ยิ้มยากพูดน้อย

"เวลาเมื่อไหร่จะหยุดเดิน เมื่อไหร่จะรีบเดิน และเมื่อไหร่บ้างจะหวนคืนได้ อีกเรื่องที่เธอเพ้อพก…"

เพื่อมารดาเธอเลยกลายเป็นดอกไม้ใกล้มือให้เขาดอมดม หากเขาเสน่หา ปรานีเธอบ้างจะรู้สึกดีกว่านี้หรือเปล่า เธอไม่อาจรู้ได้ แต่ความเป็นจริงเธอซ้ำชอกเพราะความร้ายกาจของเขาเหลือคณา คนใจร้าย เธอเกลียดเขานัก...

ปรินทร มาร์โก อัครพิภพ หล่อมากความร้ายประมาณกัน ไม่เคยแคร์สาวไหน คู่หมั้นที่มี ทำเพื่อคนในครอบครัวและธุรกิจเท่านั้น

ริมปากอิ่มตึง น่าสัมผัส…จนใจที่ไม่เคยเขว้เผลอไผลไปชั่ววินาที

แต่ต้นไม้พันธ์เดียวกันจะต่างกันหรือไง… เขา ต้องคิดใหม่และ เธอต้องชดใช้แทนผู้หญิงเลวๆ คนนั้น

ขอบคุณมากมายที่เป็นกำลังใจนักเขียนคนนี้จ้า ลิขิตนางฟ้า