อ๋องทมิฬ

หลี่หง

เจ้าดวงดาวที่พลัดมาคล้ายความฝัน โคจรร้อยรอบพันหมื่นครั้ง ดั่งสวรรค์สรรสร้างแลเป็นใจ แม้นชีวิตมิอาจยึดติดวาจาใด ไฉนต้องใคร่ครวญ แค่ยอมเจ้าอยู่ในใจ เมื่อมีรัก ข้าพร้อมภักดิ์ยากปล่อยวาง