องค์หญิงตกอับกับแม่ทัพจอมโหด

เมื่อชะตาชีวิตพลิกผัน จากองค์หญิงผู้สูงส่งเหนือหญิงทั้งปวงในแคว้น สู่สามัญชนเพียงเวลาชั่วข้ามคืน...

ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนคือหนทางรอดเดียวของนาง

ยามรุ่งเรืองผู้คนต่างกราบไหว้ยกยอ ยามตกต่ำผู้คนดูหมิ่นเย้ยหยัน

จากองค์หญิงสูงศักดิ์สู่สามัญชน

จากเคยอาศัยในพระราชวังแสนสบาย สู่ชายแดนแสนกันดาร

แม้ตกอับแต่นางก็จะอยู่รอดให้จงได้

และในเวลาที่ใครก็ต่างเมินหน้าไม่อยากข้องเกี่ยว คนผู้หนึ่งกลับยื่นมือเข้ามา

เขาคือชายผู้มีฉายาว่า จอมโหดแห่งฉีตู

===

“หากข้างอแงท่านก็ป้อนยาหน่อยไม่ได้หรือ”

พร้อมถามเสียงทุ้มนุ่มแขนกำยำก็รั้งให้นางนั่งลงบนตักอีกแล้ว เพ่ยเชี่ยนจนใจที่จะฝืนจึงยินยอมและหันเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม

“ได้...”

นางยื่นถ้วยจรดปากได้รูป

“ดื่มสิ”

“ไม่ใช่อย่างนี้”

ใบหน้าคมเข้มส่ายไปมาด้วยท่าทางขัดอกขัดใจ

“แล้วอย่างไหนล่ะ ท่านไม่ดื่มยาด้วยปากหรืออย่างไร”

หญิงสาวถามเสียงหงุดหงิดแล้วท้ายทอยก็ถูกประคองบังคับอย่างรวดเร็ว พร้อมกับที่ริมฝีปากแกร่งแนบบดเบียดเหนือกลีบปากตน ปลายลิ้นอุ่นไล้กลีบปากนางทำให้มือที่ถือถ้วยยาอ่อนแรงแต่มือหนาอีกข้างก็จับไว้ก่อนนางจะปล่อยพลางถอนริมฝีปาก ทว่ายังเอ่ยชิดใกล้

“อย่างนี้ต่างหาก”