ด้วยรักมหาศาลจากท่านประธาน

“พ่อว่าน้องมุกเล่นเป็นเจ้าหญิงอื่นดีไหมครับ ที่ไม่ต้องให้เจ้าชายมาจุ๊บน่ะ อย่างเช่นซินเดอเรลล่า”

เอเดรียนนำเสนอ เรื่องอะไรจะให้เด็กผู้ชายมาจูบแก้มนุ่มๆ ของลูกสาวเขา

“งั้นแม่เป็ดน้อยก็ต้องเป็นแม่เลี้ยงใจร้ายใช่ไหมคะ”

“ครับ” เอเดรียนละคำว่า ‘ใจร้ายกับผัว’ ไว้ในใจ

“แล้วมุกก็ต้องถูบ้าน ล้างจานใช่ไหมคะ”

“ครับ อยู่แต่ในบ้านเลยครับ และเด็กดีก็ต้องหลับตั้งแต่สองทุ่ม จะได้ไม่ต้องไปทำรองเท้าหลุดในงานเลี้ยง”

อีกนัยหนึ่งคือลูกหลับ เขาจะได้จัดการปราบพยศแม่ของลูก

“แล้วมุกจะเจอเจ้าชายได้ยังไงล่ะคะ” เด็กหญิงประท้วง

*********

“คุณยังไม่พ้นโทษ” เธออุบอิบพูด

“ข้อหาเสน่ห์แรงน่ะเหรอครับ”

“ฉันไม่ชอบ หวง”

แค่พูดเบาๆ เขาก็ได้ยิน เอเดรียนยกตัวเธอขึ้นมานั่งบนตัก

“ผมมั่นคงดั่งหินผา เที่ยงตรงดั่งดวงอาทิตย์ แล้วผมต้องทำอย่างไรกับความผิดที่ผมไม่ได้ก่อ คุณจะมัดผมไว้กับเตียงไหม ผมยอมคุณทุกอย่างอยู่แล้ว”

เอเดรียนกลืนน้ำลายลงคออึกแล้วอึกเล่า

“ค่ะ คืนนี้ฉันจะมัดคุณไว้กับเตียง” เพชรพลอยหลุบตามองกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขา แต่เขาก็ก้มลงมาแทบชิดจมูกเธอ

มือหนากระชับเอวบางแน่นขึ้น “ผมชักรอเวลาที่จะรับโทษทัณฑ์นั้นไม่ไหวแล้วครับคุณผู้หญิง”