ท่านแม่ ! ข้าอยากเป็นฮูหยินจวนท่านแม่ทัพ

"ไป่หลิน ท่านอาจารย์ชมเจ้าว่าทั้งเก่งและเฉลียวฉลาดยิ่งนัก" มารดาพูดด้วยน้ำเสียงที่แสนภูมิใจ และประคองกอดเด็กสาววัยเจ็ดขวบที่กำลังยิ้มแฉ่งอยู่

"ข้าก็ว่าข้าทั้งเก่งและฉลาด!" เสียงเล็ก ๆ ที่ตอบมารดานั้น ทำเอาทุกคนที่ได้ยินอดหัวเราะออกมาไม่ได้

"หากเจ้าโตขึ้น แม่จะให้เจ้าดูแลกิจการเครื่องประดับของเรา เจ้าอยากจะทำหรือไม่" มารดาอมยิ้มและถามเด็กหญิงต่อ

"ข้าไม่อยากทำค้าขายหรอกท่านแม่" คำตอบนั้น ทำเอามารดาชะงักไปสักครู่ 

"หลินเอ๋อร์ หากเจ้าไม่อยากทำค้าขาย แล้วเจ้าอยากจะทำอะไร" ส่วนคำถามต่อมาทำเอาไป่หลินนิ่งไปชั่วครู่เช่นกัน

"ข้าอยากเป็นฮูหยิน"

"?!!!"

"ท่านแม่! ข้าอยากเป็นฮูหยินจวนแม่ทัพ" เสียงที่ตอบนั้น ดังฟังชัดและเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ