ตรวนปรารถนา

ปาณิศา ยอมรับว่ามันเป็นความผิดของเธอ

ผิดที่ไม่อาจรักษาสัญญาที่จะรอเขากลับมาเพื่อใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน

มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ถ้า กฤตย์จะโกรธแค้นเธอนัก

เธอยอมรับทุกความผิดนั้นไว้แต่เพียงผู้เดียว แต่เธอไม่เคยนอกใจเขาเลย

แม้เธอจะต้องแต่งงานกับชายอื่นรุ่นราวคราวพ่อ

ทว่าหัวใจของเธอยังคงรักเพียงเขาคนเดียว

“อยากให้ผมหยุดไหม? ถ้าคุณไม่ห้ามผมตอนนี้ ผมหยุดไม่ได้อีกแล้ว”

ดวงตากลมโตจ้องมองเขา ในเวลานี้แววตาของเขายังมองเธอด้วยความรัก

เธอยกมือขึ้นแตะแก้มของเขาเบาๆ คทาวุธจับฝ่ามือของเธอมาจูบไล่ที่ละนิ้ว

ใบหน้าแดงกล่ำพยักหน้าอย่างเขินอาย

ไม่รู้ว่าตัวเองเอาความกล้ามาจากไหน

เธอไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน

เมื่อเธอเต็มใจเขาก็ลุกขึ้นแล้วช้อนตัวคนตัวเล็กขึ้นในวงแขน

เธอยกแขนขึ้นคล้องคอเขาซบหน้ากับแผงอกที่อบอุ่น

ไม่กี่นาทีหลังของเธอก็แตะบนเตียงนอนของเขา