ภรรยาข้า เจ้าช่างแสนร้าย

“เจ้า...เจ้า...”

จ้าวตงหยางกระอักเลือดซ้ำออกมาอีก ยิ่งเห็นคนที่ตนรักร้องไห้หนักพร้อมแววตาแสนเจ็บปวดยิ่งตอกย้ำในใจ

“ท่านอ๋องน้อย!”

เสียงร้องของสาวใช้ดังไปถึงจางไต้ฝูที่ยืนห่างออกไป ชายหนุ่มรีบพุ่งพรวดเข้ามาและช่วยพระชายาประคองร่างสูงใหญ่

“ท่านอ๋องน้อย”

ท่านอ๋องจับจ้องอยู่เพียงผู้เป็นชายาพลางเอ่ยตะกุกตะกักแทบไม่เป็นคำ

“ผิดเอง...ที่ข้า...เผลอรักเจ้า เจ้า...ช่างร้ายกาจ...ยิ่งนัก”

จบคำก็กระอักเลือดซ้ำแล้วหมดสติไปทันใด