139.00 บาท
ป๊ะป๊า...หาแด๊ดดี้ให้ที
อยู่ๆ ก็มีวิญญาณเด็กผู้หญิงมาคร่ำครวญว่าเป็นลูกของผม และผมไม่ยอมมีแด๊ดดี้สักที 'มินมิน' เลยมาเกิดไม่ได้ ถ้าเธอไม่ได้เกิดภายในครึ่งปีนี้เธอจะกลายเป็นผีเร่รอน ผมเลยรับปากจะจัดการจับแด๊ดดี้ให้เธอให้ได้
139.00 บาท
ขณะนี้ปิ่นโตไม่รองรับการอ่านบนเว็บไซต์
อ่านอีบุ๊กที่ซื้อแล้วได้บนแอปปิ่นโตเท่านั้น
เรื่องย่อ
หลังกลับจากทำบุญวันเกิด จู่ ๆ ก็มีวิญญาณเด็กผู้หญิงมาบอกว่าเป็นลูกของผม และเพราะผมไม่ยอมออกจากบ้านทำให้เธอไม่ได้เกิดสักที หากภายใน 6 เดือนนี้น้องไม่ได้เกิดน้องจะกลายเป็นผีเร่ร่อนทันที ผมจะทนเห็นลูกสาวตนเองไปเป็นผีเร่ร่อนได้อย่างไร
_________________________
...เนื้อหาบางส่วน....
“ขอบคุณที่แบกฉันวิ่งเมื่อวาน เดี๋ยวจะให้การเงินทำโบนัสพิเศษให้” ได้ฟังเจ้านายพูดจบประโยคเลขาคนใหม่มีสีหน้าเซ็งสุดขีดขึ้นมาทันที วิธีการขอบคุณของไอ้หน้าโหดตรงหน้านี่มันไม่น่าช่วยไว้จริง ๆ ลำธารถอนหายใจเฮือกใหญ่พร้อมกับยกมือขึ้นมากอดอก
“วิธีขอบคุณของท่านรองนี่ช่าง… แต่ขอโทษผมไม่เดือดร้อนเรื่องเงิน”
“ไม่เดือดร้อนเรื่องเงินแล้วมาทำงานที่นี่ทำไม ต้องการอะไรกันแน่” เรียวตะตีหน้านิ่ง ในเมื่อไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินแล้วจะมาทำงานที่นี่ให้ลำบากไปเพื่ออะไร ถ้าไม่ได้มีจุดประสงค์ไม่ดีหรือถูกสั่งมา?
.”ถ้าต้องการจะให้หรือเปล่าล่ะครับ”
“ลองบอกมาสิ”
“คุณไง ผมอยากได้คุณ นอนด้วยกันสักคืนได้มั้ย?”
_____________________
“มินมินนำทางได้มั้ยครับ เดี๋ยวป๊ะป๊าจะแบกแด๊ดดี้ขึ้นไป” สรุปแล้วเขาไม่ได้สมัครมาเป็นเลขาสินะ เพราะตั้งแต่มาทำงานเขาแบกเจ้านายไม่หยุดเลย ให้ตายเถอะ หลังเคล็ดหมดแล้ว
“ผมทำให้ขนาดนี้ พี่ควรจะยอมนอนกับผมได้แล้วนะ” คนแบกบ่นอุบอิบหลังจากพยายามดึงคนเป็นเจ้านายให้ขี่หลังตนเอง เพื่อขึ้นไปยังชั้นบนสุดตามที่มินมินบอก
“อือ…หนวกหูน่า”
“พี่นี่มันคนไม่รู้จักบุญคุณจริง ๆ” เสียงแหบหวานอันเป็นเอกลักษณ์บอกด้วยอาการเซ็งเล็ก ๆ เมื่อวานก็แบกวันนี้ก็แบก ตัวก็ไม่ใช่จะเบาๆ เขาทำงานหนักขนาดนี้แค่ขอให้นอนด้วยกันสักคืนทำไมเจ้านายถึงได้เรื่องมากนักนะ
___________________
"กูหิว กูจะกินข้าว"
"มีตั้งเยอะแบ่งพวกกูกินบ้าง มึงจะผอมตายหรือไง" คิมตอบด้วยเสียงกวน ๆ พลางหันไปพยักหน้าเบะปากกับนิกสองคน กับการกระทำผิดวิสัยและความขี้หวงของเพื่อนในตอนนี้
"กูหิวมาก กูจะแดกหมดหม้อนี่แหละ พวกมึงมากินเหล้าก็กินเหล้าไปสิ" เรียวตะพูดจบก็อุ้มหม้อเดินหายไปในห้องตนเอง ทิ้งคนสามเอาไว้ท่ามกลางความสงสัยอะไรคือการอุ้มหม้อข้าวไปกินในห้องนอนของเรียวตะ จะหิวอะไรขนาดนั้น ลำธารเองก็ขมวดคิ้วมุ่นเพราะคน ๆ นั้นเพิ่งจะกินข้าวไปไม่นาน
"อะไรวะกูแค่อยากชิม มันหวงไรขนาดนั้นวะนิกเพื่อนรัก"
"มันไม่ได้หวงข้าวหรอก มันหวงคนทำข้าวมากกว่าเพื่อนคิม มึงอย่าเสียใจไปเดี๋ยวกูจะทำให้มึงกินเอง" นิกที่เริ่มมั่นใจขึ้นมาแปดสิบเปอร์เซ็นต์หันไปมองเพื่อนหน้ายุ่งข้าง ๆ พร้อมโอบไหล่ของคิมเอาไว้
______________________
โปรดโหลดตัวอย่างอ่านก่อนกดซื้อ
ซื้อผ่านเว็บไซต์ถูกกว่าซื้อผ่านระบบ IOS นะคะ
รีวิว
ทั้งหมด : 0