ซื้อใจ...จำหน่ายรัก

หล่อนอยากให้มันง่ายเหมือนการซื้อตัวนักฟุตบอลเข้าสโมสร เสนอผลประโยชน์งาม ๆ ที่ไม่มีใครเทียบได้ คงง่ายดายถ้ามันเป็นแบบนั้น แต่นี่ไม่ใช่เรื่องนักฟุตบอล มันคือเรื่องของความรักและร่างกาย ยังไงซะหล่อนก็ไม่มีวันได้ความรักจากเขาต่อให้ทุ่มเทด้วยเงินทอง

เดี๋ยวก่อน หล่อนยังไม่ลองไม่ใช่หรือ ถามเขาดูสักครั้งเผื่อเขาอาจเปลี่ยนใจ ถ้าเขาต้องการผลประโยชน์เพิ่มแลกกับการให้หล่อนอยู่ที่นี่ต่อ มันอาจจะเป็นไปได้ ระยะหลังนี้เขาก็เปิดใจยอมรับหล่อนมากขึ้นแล้ว

----------------------

“แต่ผมขอปฏิเสธข้อเสนอของคุณทุกอย่าง เราจะทำตามข้อตกลงเดิม ใจคนไม่ใช่สินค้านะอัมธิกา คุณจะจ่ายเงินให้ใครแค่ไหนมันก็ซื้อเขาไม่ได้หรอก มากสุดก็ได้แค่ร่างกายกับความภักดีแบบจอมปลอม”

“งั้นเหรอ” เสียงหล่อนดูเย้ยหยันนิด ๆ กะไว้แล้วเชียวว่าเขาคงจะปฏิเสธ

“ทำตัวเองให้มีค่าเถอะอัม เลิกคิดจะใช้เงินฟาดหัวคนอื่น เอาหัวใจให้คนอื่นบ้างคุณจะได้ความรักดี ๆ จากใครสักคนซะที”

“ฉันไม่เคยต้องการมันหรอก” หล่อนฝืนพูดออกไป หัวใจสั่นอย่างบอกไม่ถูก ทุกวันนี้หล่อนไม่เคยมีค่าในสายตาเขาเลยสินะ

“สักวันหนึ่งนะอัมธิกา” เสียงของเขาหนักแน่นมั่นคงแฝงไปด้วยความปราณี แต่ประโยคถัดมาของเขาทำให้หล่อนหนาว

“คุณจะต้องการความรักจากผมอย่างสุดหัวใจ”

 --------------------------------

เขากำลังจะไป และเขาจะต้องเลือกคนรักของตนเอง ไม่มีทางมาเลือกหล่อนอย่างแน่นอน

ไม่ต่างกับที่ผ่านมา ใครต่อใครหนีหาย

เขาหันมามองหน้า อัมธิกาไม่รู้ว่าสายตาของตนเองสื่ออะไรออกไปแค่ไหน หล่อนพยายามยิ้มราวจะเยาะเย้ยตัวเองที่ท้ายสุดก็กลายเป็นคนถูกทิ้งดังเดิม

-------------------------

“จำไว้นะอัม จงเป็นท้องฟ้ายามกลางคืนที่สดสว่างไปด้วยดาว จงเป็นท้องฟ้าที่เยือกเย็นและมั่นคงอยู่เสมอ และขอให้หลานของอาสดใสอย่างนี้ตลอดไป”