ไม่รักก็ไม่รัก

ชีวิตคู่จากการบีบบังคับจบลงภายในระยะเวลาอันสั้น สลิลาเรียนรู้แล้วว่าทำดีแทบตาย ไม่รักก็คือไม่รัก จึงเซ็นใบหย่าปลดปล่อยน่านฟ้าไปมีความสุขกับคนรัก ส่วนนางร้ายอย่างเธอขอหลบไปเลียแผลเงียบๆ คนเดียว แต่ดั่งนรกชังสวรรค์แกล้ง จะเรียกคนเดียวก็ไม่ถูกเพราะมีอีกหนึ่งชีวิตติดครรภ์มาด้วย เธอกล้ำกลืนฝืนความเจ็บ เชิดหน้ารับสถานะแม่เลี้ยงเดี่ยวขณะเฝ้ามองเขาสร้างครอบครัวใหม่ราวกับตอกย้ำซ้ำลงกลางใจ คงไม่มีที่ใดที่ผืนน้ำกับแผ่นฟ้าจะบรรจบ

“เราเป็นสามีภรรยากัน ถ้าพี่เดือดร้อน ลิลายินดีช่วยเสมอนะคะ” เลื่อนมือมาช่วยติดกระดุมเสื้อ มองแต่แผงอกไม่กล้าสบตาเขาน่านฟ้ารู้สึกเสียดในอก ที่ผ่านมาไม่เคยเหลียวแลภรรยาคนนี้เลยขณะที่เธอคอยห่วงเขาตลอดเวลา น้ำใจที่มีให้เขาขอบคุณแต่ไม่เคยคิดผลักภาระเต็มสองบ่าให้สลิลาสักนิด“อืม พี่ไม่เป็นไรหรอก”“งั้นทำไมพี่ต้องขึ้นเวรหนักขนาดนี้คะ หรือเพราะไม่อยากกลับบ้าน”หมอหนุ่มหนักใจ หากพูดความจริงไป เธอจะโกรธหรือตามรังควานแพรพรรณไหม แต่ท้ายสุดก็ตัดสินใจบอกเพราะเขาไม่อยากโกหก“ช่วงนี้แพรกำลังจะขยายกิจการ จำเป็นต้องใช้รถเลยขอให้พี่ช่วยผ่อนก่อน ร้านอยู่ตัวเมื่อไรจะผ่อนต่อเองน่ะ”สลิลาเหมือนโดนฟ้าผ่าแสกหน้า สองมือตกข้างตัว ก้าวถอยหลังออกห่าง รู้สึกสิ้นหวังในตัวเขาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เธอพยายามเท่าใดในสายตาเขาก็มีแต่แพรพรรณหญิงสาวมองชายผู้เป็นที่รักผ่านม่านน้ำตา เปล่งเสียงอย่างท้อถอย“ลิลาไม่เคยขออะไรพี่เลยนอกจากชีวิตแต่งงานนี้มีแค่เรา แต่ไม่เป็นไรค่ะ...ไม่รักก็ไม่รัก”