เพียงเศษรักที่พัดผ่าน

‘น้ำริน’ ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงเกรดต่ำในสายตา ‘อิงครัต’ เธอจับเขาแต่งงาน ซ้ำหย่ากันแล้ว ยังวนกลับมาขายตัวให้เขาแลกเงิน เขาเกลียดเธอ และนึกอยากเกลียดลูกเธอด้วย! ถ้าไม่ติดว่าจมูกคมของเด็กนั่นคล้ายเขา

----

“นั่นรถลุงอิงนี่ฮะ!”

เด็กชายวัยสามขวบเอ่ยเสียงตื่นเต้นพลางชี้ไปยังรถยนต์ Lamborghini สุดหรู ที่แล่นผ่านเลยไปพร้อมกับล้อเหยียบผืนน้ำกระเซ็นขึ้นจรดปลายรองเท้าผ้าใบสีขาว

“เลอะเยย” หนูน้อยห่วงรองเท้าคู่ใหม่ แต่กลับเงยหน้าขึ้นมองรถคันนั้นแล่นผ่านเลยไปตาละห้อย มีหยาดน้ำใสแวววาวเอ่อคลอเบ้า “ทำไมลุงอิงไม่จอดรับเราล่ะฮะแม่”

คำถามนั้น น้ำรินจุกแน่นในอก หัวใจปริร้าว ได้แต่ลูบผมสีน้ำตาลเข้มเพื่อปลอบใจลูกน้อย

“ลุงอิงคงมีธุระน่ะลูก”

“เต้อยากไปกะลุงอิงฮะ” เด็กชายเอ่ยเสียงเครือ ช้อนตาคู่ใสไร้เดียงสาขึ้นมอง คนเป็นแม่ใจจะขาด สงสารลูกจับใจ ฮ่องเต้รักอิงครัตเข้าแล้ว...

น้ำรินพร่ำขอโทษลูกในใจ เป็นเพราะเขาเกลียดแม่ วันนี้พ่อของลูกถึงขับรถไปรับลูกของผู้หญิงอีกคน

แทนที่จะเป็นลูกชายของตัวเอง...