แค่บอกลากันง่ายๆ ทำไมยาก

“เธอคาดหวังอะไร ระหว่างเราไม่ได้เรียกว่ารัก มันก็แค่ความต้องการของคนสองคน สนุกกันคั่นเวลา เบื่อ หมดสนุก ก็จบ”

“ขอบคุณที่สอนให้ฉันได้รู้ว่า รักน่ะ มันก็แค่อารมณ์ช่วงนึง มีรู้สึก มีเปลี่ยนแปลง เกิดขึ้นง่ายแล้วก็ลืมกันง่ายๆ แค่นี้เอง”

...

“ฉันตามใจเธอมามากแล้ว คราวนี้เธอต้องตามใจฉันบ้าง”

กฤตบอกแล้วพาร่างอรชรไปยังโซฟา ให้คนตัวเล็กนั่งบนตัก เชยคางหญิงสาวให้หันมารับจูบของเขา ลิ้นอุ่นรุกล้ำเข้ามาในโพรงปากเล็กทันทีทันใด รวบรัดรสชาติไวน์อ่อนติดลิ้นหญิงสาว ทว่าลมหายใจร้อนผ่าวเต็มไปด้วยกรุ่นกลิ่นไวน์เข้มจัดชวนให้นิษฐามึนงง

เสียงหวานครางพร่าในลำคอ อาจเพราะดื่มไวน์ไปด้วยแม้จะหนักหัวนิดๆ ทว่าหญิงสาวมีความกล้ามากขึ้น พร้อมเปิดรับสัมผัสจากชายหนุ่มอย่างไม่คิดปัดป้อง

มืออุ่นลูบไล้ไปตามแผ่นหลังบางและไหล่มน เลื่อนลงมาตามเอวคอดเล็กกับโค้งสะโพกผาย นิษฐาถอดเสื้อคลุมตัวนอกของตนเหมือนเช่นชายหนุ่ม เวลานี้จึงมีเพียงเสื้อเชิ้ตสีครีมเนื้อบาง รับรู้ได้ว่ามืออีกฝ่ายอุ่นจนร้อน และเนื้อตัวของเธอก็วิบวับยุบยิบตามสัมผัสจากมือกระด้าง

อึดใจต่อมามือชายหนุ่มก็เคลื่อนขึ้นมาเกาะกุมอกอวบอัดเคล้าคลึงเบาๆ ทว่าทำเอาร่างอรชรสะดุ้งเล็กน้อย มือบางจับข้อมือเขาหากไม่ได้ห้าม แรงเคล้นสร้างความร้อนรุมให้พลุ่งพล่านภายในอกสาว