ภารกิจทำเกษตรในต่างดาว

“ท่านเทวาดา ทำไมท่านใจร้ายนัก ฮือ ฮือ” วีรยาร่ำไห้เสียงดัง

            “ก็รู้ว่าตัวเองกลัวความสูงแล้วจะนั่งเครื่องบินทำไมล่ะ” เทวาดาไม่ได้ตอกย้ำเลยใช่ไหม

            “ก็ข้าอยากลองนั่งเครื่องบินดูบ้างนี่นา ฮือ ฮือ ผัวก็ยังไม่มี ยังไม่เคยได้ลองใช้งานสักครั้ง แล้วยังจะมาให้ตายอีก ฮือ ฮือ ฮึก” ร้องไปสะอื้นไป

            “โธ่เอ๋ยมนุษย์ ก็กลัวอยู่แค่นี้” เทวดาทำหน้าปลงๆ

            “ท่านต้องรับผิดชอบชีวิตข้า ข้ายังไม่อยากตาย”

            “งั้นเอาอย่างนี้ เจ้าต้องไปทำภารกิจให้กับข้า”

            “ภารกิจอะไร ข้าไม่ทำข้าอยากมีสามี ฮึก ฮือ”

            “เจ้าจะมีมากกว่านั้น”

            “จริงเหรอ ข้าต้องทำอย่างไร” เช็ดน้ำตาแล้วถามเสียงกระตือรือร้น

            “เจ้าตามข้ามา” ว่าจบท่านเทวดาก็พาวิญญาณของนางหายแวบไปจากโลกมนุษย์

           วีรยามองร่างเล็กอรชรอ้อนแอ้นจนเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกนอนแน่นิ่งอยู่ในห้องเล็กๆ ภายในห้องดูแล้วอุดอู้อากาศไม่ค่อยถ่ายเท แต่เค้าโครงใบหน้าของนางก็ยังมองเห็นเค้าลางความสวยอยู่บ้าง เพียงแต่ผิวหนังเหี่ยวย่นเพราะนอนป่วยแบบนี้มาเกือบสี่เดือน

            “ท่านอย่าบอกว่าข้าต้องเข้าไปอยู่ในร่างแม่หญิงผู้นี้นะ”

            “เจ้าฉลาดมาก”

            “ม่ายยยยย นางผอมมีแต่กระดูก” วีรยาร้องเสียงหลงเมื่อเทียบกับรูปร่างสง่างามของตน

            “เจ้าไม่มีสิทธิ์เลือก แล้วเจ้าจะเห็นความดีของข้า”

            “ข้าไม่เอาร่างนี้ ไหนท่านบอกว่าข้าจะได้สามีไงเล่า”

            “เฮ้อ เจ้านี่ เจ้าอย่าลืมล่ะ ว่าเจ้ามาทำภารกิจให้ข้า เอ้า เอานี่ไป”

            เทวดายื่นสร้อยเส้นเล็กที่มีจี้เป็นลูกแก้วสามสีให้กับวีรยา นางจึงหยุดโวยวาย แล้วสวมสร้อยเส้นนั้นแต่โดยดี