มาเฟียร้ายจองจำรัก

"ขะ...ขอร้อง ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันรักพี่วิชญ์ ฉันไม่ได้รักคุณ" หวันยิหวาอ้อนวอนทั้งน้ำตาพยายามเกลี้ยกล่อมเเต่หญิงสาวหารู้ไม่ว่าคำพูดของเธอนั้นยิ่งทำให้เขาโกรธเป็นเท่าทวีเมื่อได้ยินคำพูดที่ว่าเธอรักไอ้ภาวิชญ์

"รักมันมากงั้นเหรอไอ้ภาวิชญ์น่ะ ดี!! งั้นฉันจะฝากของขวัญไปให้กับมันหน่อยดีไหม"

"อะไร..."

"ฉันก็จะฝากลูกของฉันไปให้มันเลี้ยงด้วยไงล่ะ"

"ไม่นะคุณวัฒน์ ฉันขอร้อง อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ...คนอย่างคุณคงหาผู้หญิงมานอนด้วยได้ไม่ยาก อย่าทำกับผู้หญิงที่เขาไม่เต็มใจเลยนะคะ ฮึก!" หวันยิหวาพยายามเกลี้ยกล่อมร่างสูง เเต่เหมือนว่าเสียงหวานนี้จะไม่ผ่านเข้าไปในหัวของชายหนุ่มเลยเเม้เเต่น้อย

"ฉันไม่สนว่าเธอจะเต็มใจหรือเปล่า เเละอีกอย่างฉันก็นอนกับคนที่สมยอมจนเบื่อเเล้ว อยากจะนอนกับคนที่ไม่เต็มใจบ้าง มันรู้สึกตื่นเต้นดี"

"ไม่นะ" หวันยิหวารวบรวมเเรงที่มีทั้งหมดผลักชายหนุ่มออกเเต่ไม่เป็นผลเเถมยังถูกชายหนุ่มเหวี่ยงลงไปบนเตียงที่ทั้งเล็กทั้งเเคบ หญิงสาวก็พยายามคลานหนีไปทางปลายเตียงเเต่ยังไม่ทันจะลงจากเตียง ร่างสูงก็จับขาเธอไว้เเล้วดึงกลับมาที่เดิมในทันที

"แรงดีเเบบนี้ เรามาเล่นอะไรสนุกๆกันดีไหมสาวน้อย" จางเหว่ยว่าพร้อมกับลูบที่ใบหน้าหวานของหวันยิหวาราวกับคนโรคจิต

"อย่าทำอะไรฉันอีกเลยนะคะ ฉันกลัวเเล้ว"

"อย่ากลัวไปเลย เพราะถึงยังไงวันนี้เธอก็ไม่รอด ฉันรู้ว่าเธอก็อยากถึงต้องไปอ่อยหลานฉัน"

"พูดบ้าอะไรของคุณ"

"ก็คันมากนักไม่ใช่เหรอฉันก็จะช่วยเกาให้อยู่นี่ไงจะได้ไม่ต้องลงทุนไปอ่อยอาหยงให้เหนื่อย"

"คุณ!.."

"อาหยงมันยังอ่อนหัดเกินไป ไม่ถึงใจเธอหรอก อย่างเธอมันต้องเจอกับคนอย่างฉัน"

"พูดบ้าอะไรของคุณ ไม่นะ! กรี๊ดดด!!!" สิ้นคำ มือหยาบยกขึ้นพร้อมกับกระชากเสื้อนอนตัวบางของหวันยิหวาออกอย่างเเรง จนกระดุมเสื้อกระเด็นหลุดกระจายทั่วห้อง เผยให้เห็นทรวงอกขาวเนียนที่ยังคงมีบราลูกไม้สีขาวโอบอุ้มเอาไว้ไม่นานมันก็หลุดออกจากร่างบางไปโดยง่ายพร้อมๆกับที่ปลดเสื้อผ้าที่เหลือบนร่างกายของตนออกทันที

"คุณวัฒน์คะ ตอนนี้คุณกำลังไม่มีสติ ฉันขอร้องนะคะอย่าทำอย่างนี้เลย"

"หึ! เธอไม่ต้องห่วงไปหรอก ถึงฉันจะดูไม่มีสติเเต่คืนนี้รับรองว่าฉันทำให้เธอขึ้นสวรรค์ได้ก็เเล้วกัน เอาจนถึงเช้าก็ยังได้นะ เธอก็อย่าเพิ่งใจเสาะตายไปซะก่อนล่ะ"

"คุณวัฒน์!!! คุณมันเลว คุณมันชั่ว คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับฉันนะ" หวันยิหวาดีดดิ้นเเละพยายามปกป้องตัวเองให้ถึงที่สุด เธอกลัวไอ้สิ่งที่มันปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอเป็นที่สุด

"อย่ามาทำดีดดิ้นทั้งที่ก็โดนมาเยอะ"

"อย่านะ!...."