ขอบคุณนะที่พูดแบบนั้น

เราได้เรียนรู้บางสิ่งเสมอ

ในขณะที่พูดคุยกัน

ไม่ว่าคำพูดนั้นจะปลอบโยน

หรือทำให้เจ็บปวดก็ตาม

.

การได้เห็นผู้คนพบหน้าและพูดคุยกันในครอบครัว 

ในความสัมพันธ์ทั่วไปและในธุรกิจกลายเป็นภาพที่ไม่คุ้นเคย 

แม้แต่ร้านกาแฟซึ่งเป็นพื้นที่เชิงสัญลักษณ์สำหรับ "การสนทนา" มานาน

ก็ยังกลายเป็นที่ทำงาน คิด และพักผ่อนตามลำพัง

กลายเป็น "พื้นที่ส่วนตัว" ที่ต้องระมัดระวังแม้แต่การสนทนา

.

โลกหมุนเร็วเกินกว่าจะเจอหน้ากัน 

ทุกอย่างจัดการได้อย่างราบรื่นโดย "ไม่ต้องพบกันก็ได้" 

แต่ถึงทุกอย่างจะดูราบรื่น 

เราก็ยังคงต้องการที่จะพูดคุยกัน