ผู้อาวุโส มัจฉาน้อยหิวข้าวแล้ว (18+)

ไข่สีแดงที่ไม่มีการเคลื่อนไหวมาหลายร้อยปี

ตอนนี้ถูกโยนมาให้ช่างอี้หาน นักปรุงยาอันดับหนึ่งของแผ่นดินเมฆา

ภายหลังมันสามารถฟักออกจากไข่กลายเป็นมัจฉาน้อยตัวสีแดง

เขาเลี้ยงมันมาหลายปี ไม่คิดว่า... อาหารที่เจ้าตัวน้อยต้องการกินจะพิเศษกว่าคนอื่น

แต่ว่า ...... ช่างอี้หานต้องป้อนข้าวให้อิงเถาน้อย

หรือว่า อิงเถาน้อยจะถูกเขากลืนลงท้องกันแน่

ตัวอย่าง....(ว่าใครกินใครกันแน่)

“เด็กดี หิวข้าวหรือยัง...” ช่างอี้หานถามเสียงแหบพร่าพลางวางมือผ่าวร้อนไว้ตรงเอวคอดกิ่วบีบเคล้นแผ่วเบายั่วยวนจนอิงเถารู้สึกหวามไหวประหลาด

หญิงสาวบิดเอวตนเองหลบหนี ดวงหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดง รู้สึกแปลกๆ ตรงต้นขาคล้ายมีของบางอย่างที่ทั้งร้อนและทั้งแข็งทิ่มตำ นอกจากนี้ยังรู้สึกว่ามันกำลังสั่นระริกอีกด้วย

มืออีกข้างของช่างอี้หานวางไว้บนหน้าท้องแบนราบของอิงเถาก่อนจะลูบวนเป็นวงกลมเลื่อนขึ้นเลื่อนลงแล้วลูบไล้ผ่านเนินเนื้ออวบอิ่มคล้ายยั่วเย้า ใบหน้าก็โน้มลงต่ำอ้างับเอาติ่งหูเล็กๆ มาอมเล่นเอ่ยเสียงแหบแห้งข้างๆ ว่า “อิงเถาน้อย หิวข้าวหรือไม่”

อิงเถาห่อไหล่รู้สึกว่าวันนี้ผู้อาวุโสต่างไปจากทุกวัน ดวงตาของผู้อาวุโสน่ากลัวเหลือเกิน เหมือนสัตว์ร้ายที่กำลังจะกินอาหารอย่างไรอย่างนั้น นางจึงร้องถามเสียงสั่นเครือว่า “ผู้อาวุโสจะกินอิงเถาหรือเจ้าคะ อิงเถาไม่ใช่อาหารนะ”

“หึๆ” ริมหูได้ยินเสียงหัวเราะกระเส่าพร้อมเสียงแหบพร่าเย้ายวนใจเป็นพิเศษ “ชู่ว...อิงเถาน้อยไม่หิว แต่ตอนนี้ข้าหิวแล้ว” พูดจบก็แลบลิ้นเลียติ่งหูสีชมพูครั้งหนึ่งจนอิงเถาสะดุ้งตัวโยนขนลุกซู่ทั้งร่างกาย เด็กน้อยถอยร่นห่อไหล่มากกว่าเดิม

ผะ...ผู้อาวุโสจะกินนางหรือ

.....................................................................

สวัสดีค่ะ ฝากนิยายเรื่องใหม่ของไรท์ด้วยนะคะ

เป็นนิยายเรื่องแรกของไรท์ที่มี NC เลย ไม่รู้ว่าสามารถเป็นนิยาย PWP ได้ไหม

ลองอ่านแล้วฝากเม้นต์และติชมได้นะคะ

ยินดีน้อมรับทุกคำแนะนำเพื่อนำมาปรับปรุงตัวเองให้พัฒนาฝีมือยิ่งขึ้นค่ะ