จองจำเสน่หา

ศึกครั้งนี้ยาวนานถึงสี่ปีทำให้ความเป็นอยู่ของชาวบ้านลำบากมาก

และเมื่อแม่ทัพหยางเฟยหลิงสามารถปราบแคว้นเป่ยเหลียง

สร้างความสงบสุขให้แผ่นดินแคว้นเฉิงฮั่น

ทุกคนย่อมดีใจที่สงครามสงบลงเสียที

แม่ทัพหยางเฟยหลิงเป็นบุรุษร่างสูงใหญ่

ใบหน้าคมเข้มแววตาดุดัน

แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นที่รักใคร่เทดทูนของชาวเมือง

ด้วยได้ยินวีรกรรมที่เขาสร้างไว้มากมายล้วนเสียสละความสุขเพื่อชาติบ้านเมือง

ปีนี้เขาอายุยี่สิบเจ็ดแล้วแต่ยังไม่แต่งงาน

ทุกคนล้วนคิดว่าเขาเคร่งครัดในวินัยทหาร

แต่ไม่มีใครรู้ว่าลึกๆ แล้วเขาต้องการเพียงสตรีนางเดียวที่ทำให้หยางไห่เทาน้องชายของเขาต้องเกือบตายมาแล้ว

สตรีผู้นั้นคือคณิกาอันดับหนึ่งแห่งหอร้อยบุปผา นาม ‘หลิวเจียวเหมย’

หลิวเจียวเหมยถูกดวงตาคมปลาบจ้องมองจนแทบเป็นลมแล้ว

สตรีผู้อื่นต่างพูดคุยปรารถนาจะได้ใกล้ชิดแม่ทัพใหญ่

แต่เขาทำให้นางกลัวจนไม่กล้าเข้าใกล้

ไม่สิ

บุรุษผู้นี้ไม่น่าเข้าใกล้เลยสักนิด

“เท่าไหร่?”

“?”

“ข้าถามว่าค่าตัวเจ้าเท่าไหร่”

หญิงสาวได้สติรีบส่ายหน้าทันที “ข้าไม่ใช่หญิงนางโลม ข้าเป็นอี้จี้”

“แล้วอย่างไรเจ้าก็อยู่หอนางโลม ข้าต้องการซื้อตัวเจ้า เจ้าเรียกราคามาได้”

“มะ...ไม่...ข้าไม่ไปกับท่าน”

สิ่งที่นางพูดไม่ใช่คำตอบที่เขาต้องการ

มือเรียวเล็กดันแผ่นอกสุดกำลังไม่ต้องการให้เขาเข้าใกล้

ทว่าแม่ทัพหนุ่มกลับโน้มหน้าลงกดริมฝีปากทาบทับกลีบปากที่เผยอขึ้นอยู่พอดี

ดวงตาฉ่ำน้ำตาเบิกกว้างอย่างตกใจ

รวดเร็วและไม่ทันคาดคิด

นางยกมือขึ้นตบซีกหน้าของแม่ทัพหยางสุดแรง

เพี๊ยะ!