First ไดอารี่(ที่)รัก

“เอาแบบนี้นะ ถ้าตัวเล็กหยุดร้อง พี่สัญญาว่าครั้งหน้าถ้าเราได้เจอกัน หากหนูเจ็บหรือเสียใจพี่จะคอยอยู่ข้าง ๆ จนกว่าจะหายดี จากนั้นเราสองคนค่อยไปหาของอร่อยกินกัน ดีมั้ย^^”

“ดีค่ะ พี่สัญญากับหนูแล้วนะ ห้ามผิดคำพูดนะคะ”

“อื้ม สัญญาครับ” เราทั้งคู่เกี่ยวก้อยทำสัญญาด้วยรอยยิ้ม

แต่คนให้คำมั่นหายไปไม่หวนกลับ นั่นเป็นครั้งแรก และครั้งเดียวที่เราได้เจอกัน

เขาจะลืมฉันไปหรือยัง?

เขาจะจำคำสัญญาของเราได้หรือเปล่า?

เขาจะรู้บ้างไหมความอบอุ่นที่เขามอบให้ มันหยั่งลึกฝั่งแน่นในความทรงจำของเด็กคนนี้

ฉันยังหวัง...

หวังว่าสักวัน...

เราจะได้พบกันอีกสักครั้ง