เบิ่งดวงจำปาหน้าร้อน : เยี่ยมยาม หลวงพระบาง วังเวียงและเวียงจันทน์

“เบิ่งดวงจำปาหน้าร้อนฯ” เล่มนี้ เป็นงานเขียนที่เป็นเหมือนบทบันทึกเรื่องเล่ารายทางเล่มแรกของผู้เขียน ซึ่งในครานั้นผู้เขียนได้เดินทางกับ “ตุ้มเม้ง” น้องชายคนเล็ก เพื่อไปเที่ยวสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ซึ่งเหมือนเป็นการไปเพื่อค้นหาตัวตนของสองพี่น้อง ต่างคนต่างค้นและต่างได้พบกับบางสิ่งบางอย่างที่มีค่ายิ่งต่อการเติบโต ท่ามกลางความสับสนและหมองเศร้าข้างในจิตใจบางประการของผู้เขียนเอง ซึ่งความรู้สึกทั้งหมดนั้นได้ไหลหลั่งลงในบทบันทึกการเดินทางเล่มนี้จนหมดสิ้น

โดยความประทับใจที่ได้รับจากการเดินทางครั้งนั้นยังอิ่มเอมอยู่ในความรู้สึกมาจนบัดนี้ และคงเช่นเดียวกันกับผู้อ่านที่ได้รับรู้เรื่องราวผ่านการเล่าเรื่องของผู้เขียน หลายท่านจึงดั้นด้นไปค้นหาตัวตนและรู้จักตน รู้จักใจตัวเองมากขึ้น เหมือนที่ผู้เขียนได้นำมาบอกเล่าถึงการได้สดับฟังความสงบเงียบเรียบง่ายแต่งดงามจากหลวงพระบางฉะนั้น...

ผู้อ่านคนไทยหลายท่านหลงรักหลวงพระบาง หลายท่านคิดถึงแม่น้ำโขง แม่น้ำซองและกลิ่นดอกจำปาที่หอมอวลใจ ผู้อ่านคนลาวพลัดถิ่นบางคนบอกกับผู้เขียนว่า เหมือนพวกเขาได้ฝังความหลังอันร้าวรานใจไว้ที่ตัวหนังสือของผู้เขียนในงานเล่มนี้ด้วย บ้างก็ว่าในทันใดที่ได้อ่านเหมือนเขาได้กลับสู่ถิ่นมาตุภูมิ ได้ดอมดมกลิ่นดอกจำปาด้วยตนเองปานนั้นเทียว...