ทั่วทั้งใต้หล้า ข้ามองหาเพียงเจ้า

กู่ซิงอีเป็นคนรักสันโดษ ยึดอาชีพหมักสุราหาเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง เพราะไม่ชอบวุ่นวายกับใครในชีวิตนี้คบหาสหายเพียงคนเดียวนามว่าเซี่ยลู่หลินที่เป็นบุตรสาวพ่อค้าคนใหญ่คนโตของเมืองจาง

เขาใช้ชีวิตอย่างราบลื่นปกติสุขไม่เคยมีเรื่องกับใคร เอ่อ...ยกเว้นกับต้นพลับโง่ๆ ต้นนั้นที่ไม่เคยออกลูกสักครา!

คืนนั้นในสารทฤดูกู่ซิงอีนอนอาบแสงจันทร์พร้อมไหสุราอย่างเคย พลางคิดว่าว่าชีวิตต่อจากนี้คงจะสงบสุขสมอย่างใจหวัง

แต่ไหนเลยจะเป็นเช่นนั้น ราวกับโชคชะตาเล่นตลกกับคนที่เพิ่งมองโลกในแง่ดีไป เช้าวันต่อมาสหายคนสนิทก็วิ่งหน้าตั้งมาหา ทุบประตูบ้านเสียจนแทบจะพัง เอ่ยร้องขอให้กู่ซิงอีช่วยตนถอนหมั้นกับว่านฟู่เฉิง ผู้นำตระกูลพ่อค้าอันดับต้นของเมืองจาง!

กู่ซิงอีให้ใจใครยากก็จริง แต่เมื่อได้คบหาใครเป็นสหายแล้วย่อมมอบความจริงใจที่ตนมีทั้งหมดให้อีกฝ่ายโดยไม่อิดออด ดังนั้นจึงยอมทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยเหลือสหายถอนหมั้นให้จงได้ แม้ว่าอีกฝ่ายจะมีดีถึงขั้นที่ว่า 'เป็นเศรษฐีที่ร่ำรวยมาก เงินทองมีให้ใช้ไม่หมด' 'รูปงามหาผู้ใดเปรียบมิได้' 'เอาการเอางานยิ่งกว่าผู้ใด' ก็ตามเถอะ

แล้วผู้ใดเล่าจะคาดการณ์ได้ว่าการยกเลิกงานหมั้นครั้งนี้ค่าตอบแทนสูงยิ่งนัก

“ครั้งนั้นเจ้าใช้สตรีมาล่อลวงข้าไม่ใช่หรือไร ไยเจ้าไม่ล่อลวงข้าเสียเองเล่า” ว่านฟู่เฉิงได้กล่าวไว้

#คนหมั้นไม่ได้แต่งคนแต่งไม่ได้หมั้น #มายกเลิกงานหมั้นเขาตัวเองแต่งแทนเฉย!