หนี้รัก...นางบำเรอ

(จันทร์) จันทร์ฉาย  พิมลพรรณ     อายุ 35 ปี

เป็นเจ้าของไร่ และธุรกิจในภาคเหนือ

เธอใจดียกบ้านให้กับเพื่อนสนิท และน้องสาวในกรุงเทพได้อาศัยอยู่ เพราะเห็นว่าเพื่อนกำลังตกที่นั่งลำบาก แต่เจ้าเพื่อนตัวดีกลับเอาบ้านหลังใหญ่ของเธอไปจำนอง ทั้งยังเอารถสปอร์ตหรูของเธอไปใช้อย่างหน้าตาเฉย

 (นิชา) นิชญา  วรันกูล      อายุ 24 ปี

เธอและพี่ชายย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังโต ที่เป็นบ้านของเพื่อนสนิท ธานินทร์พี่ชายของเธอบอกว่าขอเช่าบ้านหลังนี้จากเพื่อนรัก เพราะเจ้าตัวไม่ค่อยได้อยู่ ส่วนมากจะอยู่ที่เชียงใหม่ซะมากกว่า หลังจากที่ย้ายมาอยู่ได้สักพักพี่ชายของเธอก็เริ่มเปลี่ยนไป ธานินทร์ไม่ค่อยอยู่บ้าน บางครั้งก็ไม่กลับบ้านเลย จนมาวันหนึ่งเธอได้รู้ความจริงทั้งหมดว่าพี่ชายเธอส่งเธอให้มาเป็นนางบำเรอของจันทร์ฉายเพื่อแลกกับเงินห้าล้าน

"อย่าค่ะ"

"อื้อ... อย่าอีกแล้ว... ทำไมต้องห้ามด้วย"

จันทร์ฉายเอามือกุมที่ทรวงอกอิ่มด้านซ้ายของร่างบาง ก่อนจะคลึงเคล้าเบาๆ จนได้ยินเสียงครางหวานออกมา

นิชญาใจอ่อนยวบไปหมด ใช้มือปัดป้องไม่ยอมให้ร่างสูงแตะต้อง

"อย่าแกล้งกันสิคะ"

"แกล้งตรงไหนกัน"

"ทำอะไรก็ไม่รู้"

"แตะนี่น่ะเหรอ..."

จันทร์ฉายหัวเราะขำ

"น่ารักออก"

"บ๊อง"

นิชญาแก้มขึ้นสี

จันทร์ฉายแกล้งด้วยการจูบปากนุ่มอย่างเร่าร้อน ทำเอานิชญาถึงกับสั่นสะท้านไปทั้งร่าง เธอมองเขาด้วยสายตาดุ

"เอามือออกไปสิคะ"

นิชญายึดมือที่ยุ่มย่ามราวกับหนวดปลาหมึกของจันทร์ฉาย ที่ตอนนี้กำลังป้วนเปี้ยนอยู่ตรงทรวงอกอวบของเธอ

"ไม่เอา อยากแตะนี่"

นิชญาตีมือคนเจ้าเล่ห์

"เดี๋ยวเถอะ..."

"ตีให้ตายเลย ยอม..."

"คนบ้า... ดูพูดเข้า"

นิชญาส่งค้อนให้อย่างขุ่นเคือง

"ฮื้อ"

นิชญาครางประท้วง เริ่มจะหมดเรี่ยวแรงเมื่อจันทร์ฉายแตะต้องเนื้อตัวของเธอไม่ยอมหยุด

แววตาของจันทร์ฉายวาววับอยู่ตลอดเวลา

นิชญาหน้าตาตื่นเมื่อมือเรียวของจันทร์ฉายปลดกระดุมเสื้อของเธอ

"อย่าค่ะ"

***ชื่อและสถานที่ เหตุการณ์ต่างๆ แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น