Friend Zone หวงเกินเพื่อน

“แล้ว... สรุปพวกมึงนี่ยังไง?”

“อะไรยังไง?” ภรัญยูเลิกคิ้วเป็นเชิงถามเพื่อนต่างห้อง

“เพื่อนหาเหวอะไรเอาใจใส่ขนาดนี้วะ ไปรับไปส่ง แล้วยังหวงเกินเบอร์”

“บ้านอยู่ใกล้กันไปกลับด้วยกันมันแปลกตรงไหนวะ?” ตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก ขณะวอร์มร่างกายก่อนลงสนาม

“แล้วที่มัดผมให้ล่ะ? ผู้ชายที่ไหนมัดผมให้เพื่อน?”

“กูนี่แหละ กูมีพี่สาว เคยถูกใช้ให้ช่วยมัดผมให้อยู่บ่อยๆ”

“ก็ไม่เห็นต้องเอามาใช้กับเพื่อนป่ะ?”

“จะใช้กับใครมันก็เรื่องของกู”

“แม่ง แล้วไอ้ที่หวงนักหวงหนา ตีหน้ายักษ์จนไม่มีผู้ชายคนไหนกล้าจีบซอว์ล่ะ?”

“หึ ถ้าใจเสาะขนาดนั้นก็ไม่ต้องมาจีบเพื่อนกู”

“แม่ง มึงนี่ หมายความว่ามึงจะให้ซอว์มีแฟนใช่ป่ะ ถ้ามีคนกล้าจีบมัน?”

“เออ!” เด็กหนุ่มตอบออกไปแบบนั้น ทำเอาเพื่อนๆ ในสนามหันมามองเป็นตาเดียว เพราะใช่ว่าจิ๊กซอว์จะขี้เหร่ เธอออกจะน่ารัก ยิ่งเวลายิ้มจนตากลายเป็นสระอิ ตกผู้ชายได้ป็นแถว เมื่อได้ยินพ่ออนุญาตแบบนี้พวกเขาก็เริ่มมีใจฮึกเหิมอยากลองจีบลูกสาวคนเล็กดูบ้าง ทว่าอยู่ดีๆ สายตาของภรัญยูกลับแข็งกร้าวขึ้น แล้วพูดต่อว่า... “ถ้ากล้าจีบก็ลองดู”

แม่งเอ้ย ใครจะไปกล้าจีบวะ ไอ้คนหวงเพื่อนขั้นโคม่า!!