เล่ห์จาราวี

“อื้อจา… อย่า”

เสียงของมุกรินทร์เล็ดลอดช่องว่างออกมาได้แค่นั้น ทุกอย่างก็เงียบลงมีเพียงเสียงน้ำ เพิ่มเติมในเวลาต่อมาคือเสียงครางเบา ๆ ที่ลอดช่องว่างของปากออก

จาราวีมีประสบการณ์รักมากกว่า มือเธอไม่ว่างไล้ไต่ไปทั่วกายชุ่มน้ำราวปลาหมึก ล้วงป่ายไปทางด้านหลังใต้เสื้อสีเข้ม ปลดตะขอเสื้อชั้นใน อีกมือหนึ่งดึงขอบกางเกงยืดลดต่ำลง จนมันไปกองที่พื้นชุ่มน้ำ เธอดันร่างบางของมุกรินทร์ไปจนแผ่นหลังของมุกรินทร์ชิดติดผนังห้องน้ำ ส่งมือจับชายเสื้อสีเข้มดึงออกทางปลายเส้นผมยาวอย่างรวดเร็ว และไม่นานเสื้อชั้นในสีดำที่ตะขอหลุดออกจากกันแล้ว ก็ไปกองที่พื้นชื้นแฉะ รวมกับเสื้อ ร่างบางของมุกรินทร์ตอนนี้เหลือเพียงกางเกงชั้นในตัวน้อยสีดำสนิทลายลูกไม้