รักซ้อนซ่อนพิษสวาท

เปรี้ยง!!!!!

เสียงฟ้าร้องครืน ตามด้วยสายฟ้าสีเงินสว่างจ้า...ฟาดลงจากท้องฟ้ากว้างสีดำที่ไร้แม้ดวงดาวส่องแสง มีเพียงความมืดที่ถูกแทรกผ่านด้วยลำแสงสีเงิน…

เธอเงยหน้ามองไปยังท้องฟ้า ลอดผ่านกิ่งของต้นนุ่นสูงใหญ่ ที่มีอายุประมาณกว่าห้าสิบปี…

หญิงสาวผมดำมันวาวพลิ้วปลิวสยาย...ท่ามกลางสายลม

เธอแต่งกายด้วยเสื้อคอกระเช้าสีดำ นุ่งผ้าถุงสีดำ นั่งห้อยขาแกว่งเท้าไป-มา ส่งสายตาวาวแดงมองมายังเธอ

เธอจ้องมองสายตาแดงฉานนั้น ด้วยความกลัว

เฮือกกกก…

หญิงสาวลืมตาขึ้นมาท่ามกลางความมืดของห้องกว้าง ในบ้านไม้หลังใหญ่ เธอเห็นภาพเช่นนี้มานานนับปีแล้ว ท่ามกลางความสงสัย ว่า...ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร แล้วทำไมต้องมาให้เธอเห็นด้วย

เธอลุกขึ้นจากที่นอน ปิดพัดลมตัวใหญ่ ด้วยความหนาวจากอากาศเย็นภายนอกบ้าน

เรือนไม้หลังนี้ ปลูกสร้างมานานนับร้อยปี ด้วยฝีมือช่างไม้ ผู้เป็นพ่อ หลังจากที่พ่อแม่ของเธอจากไป เหลือเพียงแต่เธอกับน้องสาวอยู่ด้วยกันตามลำพังสองพี่น้อง…และหนึ่งสาวใช้

.......

หิ่งห้อยดันน้ำหอมเบา ๆ ให้เธอเอนกายนอนลง เธอกวาดสายตามองกรอบหน้าสวย ต่ำลงไปที่หน้าอกตั้ง หน้าท้องและเนินหวามหวานกลางร่างกายที่สวยงาม

หัวใจของหิ่งห้อยเต้นแรง เธอดึงสายตากลับมามองหน้าสวย ที่อายจนหน้าแดงจัดของน้ำหอม ยิ้มมองหน้าน้ำหอม ก่อนจะก้มหน้าลงส่งจมูกหอมทักทายปากหวานนั้นอีกครั้งหนึ่ง

เสียงครางเบา ๆ ออกมาจากช่องปากน้อย

สองคู่หน้าอกสวยสั่นไหว ปัดยอดเต่งตึง เบียดเสียดกัน สร้างความเสียวขึ้นอีกเป็นเท่าตัว

ลิ้นเล็ก ๆ ลากไซ้ไปตามซอกคอขาว ลากไต่เลยลงมาที่หน้าอก ยอดตึงถูกดูดกลืนหายเข้าไปในปาก เรียกเสียงครางดังขึ้น อย่างลืมความอาย