Unusual Wishes #รับดูแลทุกกรณี

"นี่ ไปมองขนาดนั้น เขาไม่อึดอัดแย่เหรอ" คนที่พูดประโยคนั้นคือเจ้าของบาร์

อาร์ชี่ยังคงค้างอยู่ในท่านั่งเท้าคาง สายตามองดูคนข้าง ๆ ที่อยู่ ๆ ก็พาตัวเองมานั่งตรงนี้แล้วเริ่มร้องไห้

"ก็มันแปลกนี่นา" เขาว่า "อยู่ ๆ ก็มานั่งใกล้ ๆ แล้วจะไม่ให้มองได้ยังไง"

"เขาคิดว่านายเป็นเพื่อนเขาหรือเปล่า"

ภายในบาร์ค่อนข้างมืด แต่ถึงอย่างนั้น อาร์ชี่ก็ยังดูออกว่าคนข้าง ๆ น่าจะเมาพอสมควร

"คงงั้นมั้ง...เห็นมากับเพื่อนทุกวันเลยนี่ วันนี้เพื่อนไปไหนซะล่ะ"

"เห็นว่ากำลังมารับนะ"

อาร์ชี่ร้อง 'อ้อ' ตอบเจ้าของร้านที่ยืนอยู่อีกฝั่งของเคาน์เตอร์บาร์ ช่วงเวลาที่พวกเขาสองคนคุยกัน ชายสวมแจ็กเก็ตกีฬาก็ยังคงนั่งร้องไห้ไม่หยุด

ท้ายที่สุด พอถึงจุดหนึ่ง อาร์ชี่ก็ยกมือขึ้น

เพียงแค่เอานิ้วจิ้มศีรษะเบา ๆ ร่างกายอีกฝ่ายก็โคลงเคลงจวนจะล้ม

"ร้องอะไรขนาดนั้น อกหักเหรอคะ"

เมษาไม่ได้ตอบแต่สูดน้ำมูกเสียงดัง ดวงตาทั้งบวมทั้งแดง...แต่ส่วนที่แดงที่สุดดูจะเป็นริมฝีปาก

อาร์ชี่นั่งมองคนข้าง ๆ ต่ออีกพักหนึ่งก็ร้อง 'แหม'

น่ารักซะด้วย

เอาซะอยากทำความรู้จักเลยแฮะ :D