ขอมีเธอไว้จุมพิตนิจนิรันดร์

“ซาร่าสร้างบ้านเรือนไทยเพื่อทดแทนความรู้สึกที่บ้านของซาร่าเคยอยู่ริมน้ำ คุณพ่อของซาร่าเป็นคนอังกฤษ ส่วนคุณแม่เป็นคนไทยพื้นที่ อย่างที่ซาร่าเล่าให้มีนาฟังหนะค่ะ”

“อ่อ ก็ดีนะคะ บ้านมีนาก็เป็นเรือนไทยเหมือนกัน รู้สึกว่าเราสองคนจะมีอะไรที่คล้าย ๆกันนะคะซาร่า”

“นั่นหนะสิคะ แปลกดี” ซาร่าหันมายิ้มกับมีนาที่เธอจูงมือของมีนาเดินไปตามทางเล็ก ๆที่สองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่ และดอกไม้ที่ส่งกลิ่นหอมยั่วยวนใจในยามดึก

“กลิ่นดอกแก้วช่างหอมยั่วยวนใจอะไรแบบนี้นะคะ มีนาชอบกลิ่นดอกแก้วมาก ๆเลยค่ะ ดอกปีบก็ชอบ โอย...”

“เดี๋ยวซาร่าเตรียมผ้าขนหนู และชุดนอนให้มีนานะคะ มีนาอาบน้ำก่อนจะได้หายมึนหัว”ซาร่าพามีนาเดินไปที่ห้องนอนของเธอที่ถูกประดับตกแต่งด้วยภาพดอกไม้และภาพนางในวรรณคดีที่เธอวาดจากจินตนาการของเธอเอง

มีนาสะดุดอยู่ตรงหน้าภาพวาด...

“ซาร่าคะ ทำไมผู้หญิงคนนี้หน้าเหมือนมีนาเลย”

“โอ๊ะ...จริงเหรอคะ ซาร่าก็ลืมไปแล้ว เพราะวาดมาหลายปี จากจินตนาการของซาร่าเอง มันออกมาเองค่ะ”

ซาร่าก็ตรงรี่เข้ามาเล็งภาพวาดของเธออีกครั้งหนึ่ง แล้วหันมายิ้มแฉ่งกับมีนา

“เออจริงด้วยแฮะ เหมือนจริง ๆพระเจ้านี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเราสองคนเนี่ย” ซาร่าเริ่มทำหน้าสงสัย

“เมื่อตอนเดินออกมาจากร้านของมะตูม มีนาหน้ามืดเป็นลม อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่ว่าจะอดหลับอดนอนสักแค่ไหน มีนาก็ไม่เคยเป็นลม อาจจะเป็นเพราะมีแว่บหนึ่งในความคิดของมีนาที่กำลังเดินออกมา แล้วเห็นภาพของตัวมีนาเองในชุดไทยโบราณกำลังเดินเก็บดอกไม้ริมทางเดิน และมีนางบ่าวคอยรับใช้เดินตามด้วย มีนารู้สึกแปลก ๆเหมือนกันนะคะ”

“โอว แม่เจ้า อย่าบอกนะว่าเราสองคนระลึกชาติได้ มายก๊อด”

“เราสองคนคงต้องรอดูอะไร ๆที่อาจจะเกิดขึ้นอีกก็ได้นะมีนา ทั้งนี้เราสองคนคงต้องตั้งสติกันให้มาก ๆแล้วยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่ว่าเหตุการณ์นั้นจะดีหรือร้าย เราสองคนต้องแชร์ความรู้สึกด้วยกันนะคะ ซาร่าเป็นห่วงมีนาเช่นเดียวกันนะ”

ซาร่าเดินเข้ามาสวมกอดมีนาที่ยืนนิ่ง เมื่อเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเธอที่ร้านอาหารบ้านของมะตูม

“ไม่เป็นไรนะ ซาร่าจะอยู่เคียงข้างมีนาตลอดไป ต้องมีเหตุอะไรสักอย่างที่ทำให้เราสองคนได้มาเจอกันภายในช่วงวันเดียว และราวกับว่าได้มีสิ่งที่เคยเกิดขึ้นในอดีตมาช่วยคอยเตือนความทรงจำหรือสัญญาที่เคยมีต่อกันมาแล้วในชาติก่อน ซาร่าคิดแบบนั้นนะมีนา เพราะซาร่าเองในความทรงจำกับบ้านเรือนไทยริมน้ำ มีอะไรที่เกินคำว่า ความผูกพันอยู่มากมาย”