ชุนเฟยฮวาเป็นนางร้ายมิใช่หรือ เล่ม 1

เฟยฮวาเติบโตมาจนอายุสิบเจ็ด ใบหน้างดงามถอดแบบมาจากมารดาวาดยิ้มไปตลอดทางยามที่มีชาวบ้านเข้ามาทักทาย ทักทายคุณหนูจวนชุนผู้มีจิตใจดีคอยช่วยเหลือซื้อของจากชาวบ้านยากจนอยู่ตลอด

หากแต่ในสายตาของคนผู้หนึ่งที่มองจากชั้นสองของโรงน้ำชากลับเต็มไปด้วยความเกลียดชังอยู่เต็มอก เพราะนางมาจากโลกอีกใบ และโลกใบนี้คือนิยายที่นางเพิ่งอ่านจบ 

ความว่า เฟยฮวาคือแม่ดอกบัวขาวที่ซุกซ่อนภัยอันตรายเอาไว้มากมาย แต่งเข้ามาเป็นพระชายาเอกขององค์ชายรองแม้นางจะเป็นบุตรอนุ เดิมสัญญาหมั้นหมายเป็นของพี่สาว ทว่าพี่สาวหลับนอนกับพ่อค้า เฟยฮวาจึงได้หมั้นหมายกับองค์ชายรองแทน 

สุดท้ายนางร้ายผู้นี้ก็ได้เข้าไปอยู่ในวังเป็นชายาเอกสมใจ คอยกลั่นแกล้งนางเอกของนิยายเรื่องนี้ที่เป็นชายารองนั่นก็คือนาง เซียวเกาถิง บุตรสาวคนโตของตระกูลเซียว ขุนนางขั้นสี่ ที่จะแต่งเข้าไปในอีกหนึ่งปีต่อจากนั้น

เกาถิงเข้ามาอยู่ในนิยายเรื่องนี้ก่อนที่เฟยฮวาจะได้ขึ้นเกี้ยวเจ้าสาว ดังนั้นนางจะทำทุกวิถีนางเพื่อไม่ให้นางร้ายผู้นี้เข้าวังให้จนได้ ท้ายที่สุดเฟยฮวาก็พ่ายแพ้ ขบวนเจ้าสาวจึงได้เปลี่ยนทิศทางพานางไปยังต่างเมืองแทน ต่างเมืองที่มีคนผู้หนึ่งอยู่ที่นั่น จวิ้นอ๋องที่ดูแลเมืองทุรกันดารแถบชายแดน

โดยไม่รู้เลยว่าเฟยฮวาในยามนี้ถูกท่านน้าเฟิ่งเจี๋ยขัดเกลาจนไม่มีสิ่งใดเหมือนกับนิยายเลย

“อันเอ๋อร์ เจ้าเข้ามาในห้องหอพี่สาวได้อย่างไร” เฟยฮวาสะดุ้งโหยงเมื่อเห็นน้องสาวมุดออกมาจากใต้เตียงหยิบหมั่นโถวในย่ามมากัดกินข้าง ๆ นางด้วยท่าทางหิวโหย

“ข้าได้ยินข่าวมาว่าท่านพี่เขยเป็นคนใจมาร หากมิชมชอบสตรีคนใดก็หยิบดาบเชือดคอตั้งแต่ในห้องหอ เจียเจี่ยอย่าห่วงข้าเลยเจ้าค่ะ หานเกอสอนวิธีมุดเตียงให้ข้าจนชำนาญแล้ว” 

หนิงอันเอ่ยออกมาด้วยความมุ่งมั่นหยิบหมั่นโถวลูกที่สองมากัด หมั่นโถวก็เป็นหมั่นโถวที่นางไปแอบขโมยมาจากในครัว หานเกอบอกว่าต้องตุนเสบียงเอาไว้ให้มากเพราะเราไม่รู้ว่าจะได้ใช้ชีวิตอยู่ใต้เตียงนานเท่าใด ในย่ามจึงมีแต่ของกินด้วยประการฉะนี้ 

เฟยฮวามองน้องสาวคนเล็กด้วยใบหน้าโง่งม ใบหน้าเดี๋ยวซีดเดี๋ยวปกติ แล้วหนิงอันตามมาถึงที่นี่ด้วยวิธีการใดกัน ไหนจะการที่นางเอ่ยเรื่องลอบปลงพระชนม์เชื้อพระวงศ์ออกมาอย่างหน้าตาเฉยนั่นอีก ใครก็ได้ เอาน้องสาวข้าไปส่งเมืองหลวงที !