Say hi baby อยากรักต้องทักค่ะ

"พี่แทนจอดตรงนี้ก็ได้ค่ะ"

ยังไม่ทันที่แทนจะตอบน้ำหอมก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อนเพราะเห็นว่ารถขับมาเกือบถึงหน้าร้านแล้ว

แทนเลี้ยวเข้าไปจอดตรงจุดที่นิ้วเรียวชี้บอก สายตาคมกวาดมองไปรอบๆ บริเวณถึงจะรู้จักร้านนี้แต่เขาก็ยังไม่เคยเข้าไปนั่งในร้านมาก่อน

"คืนค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่มาส่ง"

น้ำหอมพูดพลางยื่นเสื้อช็อปคืนให้เจ้าของก่อนจะหยิบเสื้อแขนยาวตัวใหญ่ของตัวเองขึ้นมาใส่แทน

"กลับยังไง"

มือเรียวที่กำลังจะยกกระเป๋าเป้ขึ้นจากที่วางเท้าชะงัก ใบหน้าสวยหันไปมองเจ้าของคำถามก่อนจะระบายยิ้มหวานออกมา

"กลับกับพี่ในร้านได้ค่ะ พี่เขาอยู่หอเดียวกับหอม"

ตอนนี้น้ำหอมขอคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาต้องชอบเธอหนึ่งพันเปอร์เซ็นต์เพียงแต่เป็นคนที่พูดไม่เก่งอย่างที่พี่เฟิร์นเคยบอก ถึงจะพูดไม่เก่งแต่การแสดงออกของเขากลับทำให้เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจน

"อืม..."

แทนตอบรับในลำคอเบาๆ ท่าทางของเขาเหมือนมีอะไรจะพูดต่อแต่ก็เงียบไป น้ำหอมจึงลังเลว่าเธอควรจะเปิดประตูลงจากรถไปเลยดีไหมก่อนจะสังเกตเห็นเม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นตรงขมับของแทน

น้ำหอมเข้าใจทันทีว่าทำไมเขาถึงเปิดแอร์ในรถอุณหภูมิตั้งยี่สิบองศาเพราะปกติเขาต้องเป็นคนขี้ร้อนแน่ๆ แต่ก็ยังยอมปรับแอร์เพราะกลัวว่าเธอจะหนาว

ทำไมน่ารักจัง

แทนเป็นคนนิ่งๆ ขรึมๆ พูดไม่เก่งเท่าไหร่อ่ะถ้าแกชอบก็อ่อยๆ มันหน่อยแล้วกัน

ประโยคของเฟิร์นที่ดังแทรกขึ้นมาในหัวทำให้น้ำหอมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะหันไปมองหน้าแทนอีกครั้ง

"ไลน์หอมพี่ก็มีแล้วนี่คะ อยากรู้ว่าหอมถึงบ้านหรือยังก็แค่ทักมาถามเอง"

พูดจบก็ได้แต่รอลุ้นว่าแทนจะตอบกลับมาอย่างไรถ้าเขาบอกว่าไม่อยากรู้เธอจะได้รีบโกยเศษหน้าของตัวเองลงจากรถ

"เธออ่อยฉัน?"

แทนถามพลางเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ดวงตาคมกริบจ้องมองมาทางเธอ แขนข้างขวาพาดอยู่บนพวงมาลัยด้วยท่าทางสบายๆ แต่กลับส่งเสริมให้เขาดูหล่อขยี้ใจสุดๆ ในสายตาของน้ำหอม

เอาวะไอ้หอม! ลองดูก็ไม่เสียหายอะไรนี่หว่า

"ไม่ทักรักไม่เกิดนะคะ"

น้ำหอมตอบพร้อมกับขยิบตาอย่างที่เธอชอบทำเวลาอยู่กับเพื่อนๆ ก่อนมือเรียวจะรีบเปิดประตูลงจากรถพร้อมกระเป๋าเป้ใบใหญ่ของตัวเอง

ร่างบางกอดกระเป๋าเป้เดินเร็วๆ จนแทบจะวิ่งเข้าร้านด้วยความเขินอายในประโยคของตัวเอง งานพีอาร์ทำให้เธอพูดจาหยอกล้อกับลูกค้าในร้านบ่อยๆ แต่ก็ไม่เคยรู้สึกหัวใจเต้นแรงแบบนี้มาก่อน

ส่วนคนที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัยก็เผลอหลุดยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว ดวงตากลมโตที่มองมาทางเขาตาแป๋ว รอยยิ้มที่ประดับอยู่บนใบหน้าสวย ไหนจะเสียงหวานที่คอยถามเจื้อยแจ้วตลอดเวลาแต่เขากลับไม่รู้สึกรำคาญ รวมๆ แล้วมันทำให้เธอดูน่ารักน่าเอ็นดูจนเขาไม่อยากละสายตาไปไหนเลย

บ้าเอ้ย! กูมานั่งยิ้มคนเดียวอะไรตรงนี้วะ