อีกสักกี่ครั้งก็ยังเป็นเธอ

“สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะคะ”

“ขอบคุณครับสำหรับดอกไม้ และคำว่ารักครับ”

“แล้ว...ไม่มีอย่างอื่นแทนคำขอบคุณบ้างเหรอคะ”

“รอก่อนครับ อย่างที่เคยสัญญากันเอาไว้ เรายังเด็กกันอยู่ เรียนยังไม่จบกันเลย ผมอยากให้เราโฟกัสกันที่เรื่องเรียนก่อน”

“โห โฟกัสมาจนถึงปีสุดท้ายแล้วนะคะเพชร ใจคอจะให้เรียนจบด็อกเตอร์ แล้วค่อยเป็นแฟนกันเเหรอคะ”

เพชรกล้ายิ้มอ่อน ๆ เขาไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธอะไรใด ๆ ในคำถามหรือคำบ่นพึมพำของริสา

ขณะที่สายลมหนาวพัดพาดอกไม้ส่งกลิ่นหอมกรุ่นกระทบจมูกโด่งสวยได้รูป

หากนั่นยังไม่อาจเทียบเท่ากลิ่นน้ำหอมในแบบที่เป็นตัวตนของริสาที่เขาคุ้นชิน

เพชรกล้าไม่อยากบอกให้ฝ่ายนั้นเหลิงหรอกว่า เขาเองก็อยากตอบรับเป็นแฟนเธอมากมายแค่ไหน

แต่บางสิ่งบางอย่างก็ต้องอาศัยเวลาอย่างแท้จริง