ฉันเป็น(เลขา)ของคุณบอดิการ์ดสุดหล่อ (Omegavers)

บทนำ

ท้องฟ้าสีฟ้าสดใสตัดกับสวนดอกไม้ขนาดย่อมที่รายล้อมคาเฟ่กลางเมือง กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกไม้หลากสีถูกสายลมพัดมาปะทะจมูก สร้างความรู้สึกสดชื่นให้กับผู้คนที่ผ่านไปมา แต่บรรยากาศที่เงียบสงบนี้กลับดูผิดแผกเมื่อมีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังทำตัวลับๆ ล่อๆ อยู่หน้าคาเฟ่

“นั่นไง เขาอยู่ในนั้นจริงๆ ด้วย” มีนาพึมพำกับตัวเอง สายตาสอดส่องผ่านกระจกใสของร้านเพื่อมองหาร่างโปร่งของใครบางคนที่เป็นเป้าหมาย

แม้ว่าการแต่งกายของเธอจะเรียบง่ายด้วยเสื้อยืดและกางเกงยีนส์ขาดๆ ที่ดูขัดกับใบหน้าสวยจนสะดุดตา แต่ความไม่เข้ากันนั้นกลับเสริมเสน่ห์ให้เธอในแบบแปลกๆ ใครที่ได้เห็นก็อดไม่ได้ที่จะเหลียวมอง ท่าทางการแอบมองของเธอยิ่งเพิ่มความน่าสนใจให้คนในร้านจนทุกสายตาหันไปจับจ้องที่เธอ

มีนาเลือกมุมเงียบๆ และเดินเข้าไปในร้านอย่างแนบเนียน (ในความคิดของเธอ) แต่ในสายตาของคนอื่นกลับไม่เป็นเช่นนั้น เธอมองไปยังโต๊ะที่ฟาเอลนั่งอยู่ หัวใจของเธอเต้นแรงขณะพยายามหลบสายตาเขา

“แค่นั่งตรงนี้ก็พอ” เธอคิดพลางเลือกโต๊ะที่อยู่ห่างออกมา แต่หลังจากนั่งลง เธอก็รู้ตัวว่าเลือกผิด “ไกลเกินไป...ไม่ได้ยินว่าเขาคุยอะไรกันเลย”

เสียงเรียกเบาๆ จากพนักงานทำให้มีนาลุกขึ้นไปรับกาแฟของตัวเอง ระหว่างที่เดินกลับ เธอแกล้งทำทีเป็นเลี่ยงไปทางโต๊ะที่ฟาเอลนั่งอยู่ ขณะพยายามไม่ให้เขาเห็นหน้า

เสียงสนทนาระหว่างฟาเอลกับหญิงสาวคนหนึ่งแว่วเข้ามาในหู

“พี่ดูดีกว่าในรูปนะคะ” หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงหวานหยด

“ขอบคุณค่ะ คุณก็สวยมาก” ฟาเอลตอบกลับอย่างสุภาพ

“ถ้าเราแต่งงานกัน ลูกออกมาคงน่ารักมากเลยนะคะ”

คำพูดนั้นราวกับสายฟ้าฟาดใส่หัวใจของมีนา เธอเผลอตะโกนออกมาโดยไม่รู้ตัว “ไม่นะ!!!” เสียงดังจนทั้งร้านหันมามอง

ฟาเอลขมวดคิ้วพลางหันไปทางต้นเสียง “คุณมีนา?” น้ำเสียงประหลาดใจของเขาชัดเจน

มีนาแสร้งยิ้มอย่างสำนึกผิด แต่สายตากลับจ้องเขม็งไปยังหญิงสาวอีกคน “คุณฟาเอล...” เธอเอ่ยเบาๆ

ฟาเอลถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ใจคอคิดจะตามฉันไปทุกที่เลยใช่ไหมคะ คุณเลขา?”

มีนารีบแก้ตัว “มีนาแค่ผ่านมาแถวนี้ค่ะ เดี๋ยวกลับไปทำงานแล้ว”

ฟาเอลมองเธอด้วยสายตาที่ไม่เชื่อ “ผ่านมาไกลมากนะ จากที่ทำงานน่ะ” เขาว่าก่อนจะเสริมด้วยน้ำเสียงประชดประชัน “คุณเอาอีกแล้วใช่ไหม ไม่ว่าฉันจะมาดูตัวกับใคร คุณก็จะตามมาแบบนี้ใช่ไหม?วันหลังบอกนะ จะได้มาด้วยกันเลย”

มีนาตาลุกวาว “ได้เหรอคะ?”

“ฉันประชด”

สถานการณ์วุ่นวายจบลงด้วยการที่ฟาเอลสั่งลงโทษให้มีนาหยุดงานสามวัน ในข้อหาไม่ตั้งใจทำงานแล้วตามมาก่อกวนการดูตัวของเขา

แต่ถึงอย่างนั้น สาวๆ ที่นัดมาดูตัวกับฟาเอลก็ต่างพากันถอยห่างไปเองโดยไม่ต้องรอให้มีนาทำอะไรเลย แค่การปรากฏตัวของเธอก็เพียงพอที่จะทำให้ทุกคนรู้ว่า “ฟาเอลมีจงอางเฝ้าอยู่”

แม้ว่าฟาเอลจะรู้สึกโล่งใจที่สาวๆ พากันล่าถอย และการนัดดูตัวเริ่มน้อยลง แต่เขาก็อดรำคาญไม่ได้กับพฤติกรรมตามติดของมีนา

ในใจของเขาก็อดสงสัยไม่ได้ว่า ระหว่างความรำคาญที่มากขึ้นกับอิสระที่เขาได้รับ... อันไหนที่คุ้มค่ากว่ากัน?

จากใจนักเขียน

สวัสดีค่ะ นิยายเรื่องนี้ตั้งใจจะเขียนให้เป็นเรื่องสั้น ประมาน 11 ตอน

 เลขาสาวที่ตามไปทุกที่ กับเจ้านายขี้รำคาญ เรื่องราวจะเป็นอย่างไร ฝากติดตามด้วยนะคะ

เรื่องนี้มาแบบฟิลกู๊ดนะคะ มี NC เบาๆ แต่ไม่หนัก (แหละ)