ตรวนรักไร้ใจ

เพราะเธอคือตัวต้นเหตุที่ทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเขากับคนรัก จึงถูกจองจำอยู่ในพันธนาการอันไร้ใจ ปราศจากเยื่อใยและความรัก 

“จะอะไรนักหนาเดือนฉาย หยาดเขาท้องอยู่นะอย่างี่เง่าหน่อยได้ไหม”

“มันไม่ใช่แค่นั้นไงพี่เมฆ ไม่ใช่แค่นั้นเลย” หญิงสาวหันหลังกลับไปเผชิญหน้ากับคนตัวโต โต้กลับด้วยความรู้สึกเสียใจ

“แล้วอะไรล่ะ เธอก็บอกมาสิ” มือหนาเอื้อมไปบีบท่อนแขนเล็ก พยายามเค้นหาคำตอบ

“พี่เมฆไปหาพี่หยาดเถอะ ไม่ต้องสนใจฉายหรอก” เธอแกะมือใหญ่ก่อนจะก้าวเท้าหนีไปอีกทาง

“เธอพูดแบบนี้หมายความว่าไง จำที่ฉันพูดครั้งก่อนไม่ได้เหรอ ที่บอกให้รอไง” ภูเมฆเดินไปขวางทางเดือนฉาย ไม่ยอมให้เธอจากไปง่าย ๆ

“แล้วพี่เมฆจะให้ฉายรอไปถึงเมื่อไร รอให้พี่กับคนรักของพี่ปรับความเข้าใจกันก่อนเหรอ หรือว่ารอให้พี่หยาดคลอดลูกก่อนล่ะ”

“เธอเป็นอะไรเดือนฉาย ทำไมวันนี้ถึงพูดไม่รู้เรื่อง”

“ฉายเป็นผู้หญิงหน้าโง่ไงคะ โง่ที่รักพี่เมฆ โง่ที่คิดว่าพี่เมฆจะเปิดใจรักฉาย ฉายมันก็แค่คนโง่คนหนึ่ง” เธอพูดด้วยเสียงสะอึกสะอื้น

“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว เดือนฉาย” ภูเมฆตะคอกใส่หน้าคนตัวเล็กดังลั่นพร้อมกับจับหัวไหล่มนทั้งสองข้าง

“ฮือ ๆ ฉายทำอะไรไม่ถูกใจพี่เมฆสักอย่าง ฉายพยายามต่อไปไม่ไหวแล้ว” 

-----------------------------

นิยายเรื่องนี้มาจากจินตนาการของไรท์เท่านั้น ไม่มีเจตนาจะพาดพิงถึงบุคคลกระทั่งก่อให้เกิดความเสียหาย

หากนักอ่านท่านใดไม่ชอบแนวนี้สามารถกดออกได้เลยค่ะ รบกวนคอมเมนต์อย่างสุภาพ

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้ไม่เหมาะกับเยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี

มีฉาก NC และเนื้อหาบางตอนที่มีคำรุนแรง และหยาบคาย

**** โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ****

ปล.ไม่มีนอกกายนอกใจ