ตัวข้าไม่ใช่บุตรเขยสกุลฉี (เล่ม 1)

เฮือก

เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ทุกอย่างเงียบสงัด ตกอยู่ในราตรีกาล ดวงจันทร์ลอยเด่นอยู่เหนือศีรษะ สิ่งแรกที่เขาทำคือจับเนื้อจับตัว พิสูจน์ว่ายังอยู่หรือกลับบ้านเก่าไปแล้ว

โชคดี...ดีที่ยังไม่ตาย

บารมีเอามือหยุมหัวอย่างเคร่งเครียดกับตัวเอง สูดหายใจเข้าปอดลึกๆ ตั้งสติว่าตอนนี้ควรทำอะไรก่อน ก่อนจะสติแตกอีกรอบเพราะคิดได้ว่าตัวเองทะลุมิติเข้ามาในโลกแบบไหน

กูตายแน่!

สภาพแบบกูไม่น่ารอดหรอก!