ภูผาเคียงศิลา My Mountain เล่ม 2 (จบ)

"เอาแค่ในกรุงเทพนะครับ ในขณะที่มีห้างหรู ตึกหรู บ้านหรู หรือแม้แต่คอนโดหรูใจกลางเมือง แต่แค่เรามองต่ำลงมาหน่อย เราก็จะได้เห็นหลังคาเตี้ย ๆ ของบ้านพุพัง บ้านเก่าโทรม มีสิ่งที่ถูกเรียกว่าสลัมคลองเตย เห็นขอทานขอเงินในช่วงเช้าที่เขตสีลม"

"แต่ยิ่งหลังคาเตี้ย ๆ พวกนั้นอยู่ใกล้กับตึกสูงด้วยแล้ว สายตาของคนเราก็มักจะถูกดึงดูดด้วยตึกสูงอยู่เสมอ ทำให้มีไม่กี่คนที่พอจะก้มลงมาเห็นหลังคาที่ว่า"

"ส่วนคนที่พอจะมองเห็น ส่วนใหญ่ก็เห็นเพียงแค่หลังคา หลังคาที่ไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ในนั้น แถมยิ่งอยู่สูงเท่าไร พอมองลงไป หลังคาพวกนั้นก็จะไกลห่างออกไปทุกที จนสุดท้ายก็จะเป็นเพียงจุดเล็ก ๆ ที่ไม่มีคนให้ความสนใจ"

-------

"แต่มันก็จะมีบางคนที่สงสัยว่าจุดเล็ก ๆ นั่นคืออะไรและเลือกที่จะลงมาจากตึก เลือกที่จะเดินเข้าไปหา เข้าไปให้ความสนใจ คนพวกนั้นถึงจะมีน้อย แต่ก็ยังมีอยู่"

"เหมือนกับคุณเรย์"

-------

-------

"ที่ผมจะสื่อไม่ใช่เป็นเพราะคุณกิลล์เรย์สูงส่งแบบนั้นหรอกนะครับ แต่เป็นเพราะจิตใจของเขามั่นคงดั่งภูเขาสูงที่ตั้งตระหง่านไม่มีวันสั่นคลอนได้ง่าย ๆ"

-------

ภูเขาสูงที่ตั้งตระหง่านไม่มีวันสั่นคลอนได้ง่าย ๆ

-------

ถึงบางอย่างจะไม่สามารถกลั่นกรองออกมาเป็นคำพูดใดได้

แต่ถึงแบบนั้นถ้าความรู้สึกของเราตรงกัน

เราล้วนสามารถสัมผัสและเข้าใจมันได้ด้วยตัวเอง

เหมือนกับความจริงที่ว่า

'ภูผา' ก็คือ 'เขาหิน' และ 'ศิลา' ก็คือ 'หินผา' ที่พอได้มาอยู่เคียงข้างกันก็ยิ่งผสานให้แข็งแกร่งและตั้งตระหง่านไม่หวั่นไหวต่อสิ่งอื่นใด

ดั่ง 'ภูผาเคียงศิลา'