หนุ่มขายดอกไม้

“ผมไม่อยากเห็นพี่เศร้าอีกแล้ว อะไรที่ผมทำให้พี่มีความสุขได้ ผมก็จะทำ” แววตาไร้เดียงสาของหนุ่มใสซื่อเปล่งเป็นประกายอีกครั้ง ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเด็กหนุ่มขายดอกไม้ที่พึ่งรู้จักกันได้เดือนกว่าๆจะทำให้เขารู้สึกหัวใจเต้นแรงแบบนี้ มันเป็นความสบายใจที่เขาไม่เคยรู้สึกเมื่อคบกับพี่คิวเลย ฮาร์ทพุ่งไปกอดเด็กหนุ่มไว้แน่นโดยไม่ได้พูดอะไร หยดน้ำตาไหลเอ่อเต็มดวงตาใสอีกครั้งก่อนจะค่อยหยดลงมา

ทั้งสองอยู่ท่ามกลางความเงียบได้ยินแม้กระทั่งเสียงหัวใจของตนเองเต้นตุบตับ ฮาร์ทอยู่ใกล้ชายตรงหน้ามากจนได้กลิ่นหอมอ่อนๆของดอกไม้ที่มาจากตัวเขา ก่อนที่มือของหนุ่มขายดอกไม้จะค่อยยื่นมาเช็ดน้ำตาให้เขาอย่างเบามือ ทั้งคู่มองหน้าจ้องตากันสังเกตสิ่งที่อยู่ในแววตาของอีกฝ่ายจนซันเผลอประกบเข้ามาจูบ อีกฝ่ายไม่ได้มีท่าทีขัดขืนแต่อย่างใดแถมยังจูบตอบอย่างดูดดื่ม มือหนาค่อยสอดไปใต้เสื้อของฮาร์ทแต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่ออีกฝ่ายร้องออกมา

“อื้อออ ซัน”

“พี่อึดอัดหรอ ผมขอโทษ”

“ไม่ใช่อย่างนั้น”

มือเรียวยื่นไปจับมือของอีกฝ่ายกลับมาสอดใต้เสื้อบางของตนเองเหมือนเดิม ริมฝีปากนุ่มก็โดนอีกฝ่ายขบกัดอย่างเอ็นดู มือซุกซนที่เข้าไปใต้ร่มผ้าเริ่มลูบไล้ไปทั่วผิวเนียน มือหนาสากจากการทำงานตัดแต่งดอกกุหลาบเมื่อสัมผัสเข้ากับเนื้อเนียนแล้วมันยิ่งทำให้ความเสียวซ่านแผ่วาบไปทั่วร่างกายทำเอาฮาร์ทร้องครางด้วยเสียงแผ่วเบา