ไสยพยาบาท

ผมชื่อดินครับ ชาวบ้านละแวกนี้เรียกผมว่าพ่อหมอดิน ทั้งที่อายุของผมเพียงแค่ 32 ปีเท่านั้น ผมเป็นหมอธรรมสายขาวแห่งหมู่บ้านปะเดา หมู่บ้านที่อยู่ติดชายแดนสุรินทร์-กัมพูชา

คนในหมู่บ้านนี้นับถือผีและเล่นของดำกันเสียส่วนใหญ่ พ่อครูสั่งเสียเอาไว้ก่อนท่านจะสิ้นใจว่าห้ามผมยุ่งเกี่ยวกับของต่ำพรรค์นี้เป็นอันขาด!

ตลอดหลายปีที่ผ่านมาผมเชื่อฟังและปฏิบัติตามคำสั่งของพ่อครูมาโดยตลอด จนกระทั่ง... ผมได้พบเจอเข้ากับผู้ชายคนนั้น ผู้ที่เกือบจะตายด้วยอาคมมืด และบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในตัวเขา มันทำให้ผมหลงลืมคำสั่งสอนของพ่อครูไปจนหมดสิ้น

“แม่ธารจ๊ะ หนูมาแล้วจ้ะ”

“ไอ้โพธิ์ทอง! มึงเข้ามาได้ยังไง แล้วทำไมเมื่อกี้มึงเรียกกูว่าแม่?”

“พ่อดินยอมให้หนูเข้ามาจ้ะ แลกกับที่หนูต้องเรียกพ่อธารว่าแม่”

“มันเป็นพ่อมึงตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไปเชื่อฟังมันฮะ หน็อย! ไอ้ดิน มึงนี่มันร้ายยิ่งกว่าผีห่าเจ็ดป่าช้าเสียอีก”