เพทายอย่าร้าย

"ถ้ามึงเมามากก็กลับห้องตัวเองไปดีกว่า"

สองมือเพทายปลดเข็มขัดกางเกงตัวเองออก โดยที่หน้ายังนิ่ง ไม่พูดอะไรสักคำ ก่อนจะโยนเข็มขัดทิ้งไป

"จะทำอะไร! นี่มึงกำลังคุกคามชีวิตกูอยู่นะ"

"แล้วมึงล่ะ ส่งต่อกูให้คนอื่น ไม่เรียกว่าคุกคามเหรอ"

เพทายพูดจบก็เอื้อมมือไปคว้าข้อเท้าของเมย ก่อนจะดึงตัวเธอเข้ามาใกล้ๆ

"มึงพูดบ้าอะไรของมึง"

"มึงเห็นกูเป็นสิ่งของเหรอ ที่จะส่งต่อให้ใครก็ได้!"

"กูไม่เข้าใจที่มึงพะ.."