Crimson Sin บาปรักใต้เงาเทวา

“ลูกศรัทธาในพระองค์เสมอ...เดชะพระนาม พระบิดา และพระบุตร และพระจิต อาเมน”

เขาเชื่อว่าศรัทธาจะคุ้มครองเขาจากซาตานร้ายและโชคชะตาอันดำมืด เขาเชื่อว่าคำสวดจะชำระบาปที่มีให้หมดสิ้น เขาเชื่อว่าเลือดเนื้อและกายนี้ที่อุทิศให้ศาสนาจะเป็นของพระองค์และเขาเชื่อมาทั้งชีวิตว่าใจอันบริสุทธิ์นี้เป็นสถานศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีสิ่งใดแปดเปื้อนได้

บาทหลวงวิทมอร์...

เชื่อมั่นและศรัทธามาเสมอ...

จนกระทั่งในวันที่กางเขนของบาทหลวงผู้รับใช้ที่ศรัทธาต่อพระองค์อาบย้อมด้วยบาปแห่งราคะ เสียงสวดภาวนาอันแรงกล้าถูกคลืบคลานด้วยเสียงกระซิบจากหญิงปริศนาที่ปรากฎตัวขึ้นอย่างลึกลับพร้อมกับงูขาวและแอปเปิลแดงผลนั้น นั่นคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ศีลธรรมเริ่มสั่นคลอน ความเชื่อถูกกัดกินด้วยราคะ และศรัทธาที่มีมาก็ใกล้แหลกสลายในอ้อมแขนของซาตาน

“ลูกอยากจะสัมผัสคุณพ่อมากกว่านี้ อยากให้คุณพ่อที่บริสุทธิ์ได้รู้ซึ้งถึงร่างกายและเลือดเนื้อของลูก ลิ้มรสมันเหมือนเหล้าองุ่นและแผ่นปัง...แล้วหลงลืมโลกที่แสนบริสุทธิ์นี้ไปให้หมด”

ริมฝีปากของเธอคือบททดสอบ ปลายนิ้วของเธอคือไฟโลกันต์ ร่างของเธอคือบทสวดกลับหัวที่แผดเผาศรัทธาของเขาจนมอดไหม้ไร้เถ้าถ่าน

บาทหลวงวิทมอร์สงสัยว่าเธอคือบาป…

แต่ยิ่งเขาต่อต้านลิลิธก็ยิ่งพันธนาการปลุกเร้าไฟราคะให้โหมกระหน่ำยิ่งขึ้น...

มันไม่ใช่ความรู้สึกหมดหวังหรือสิ้นความศรัทธา แต่ภาพลวงตาแห่งราคะที่น่าลุ่มหลงนั้นกลับทำให้อารมณ์เลื่อมใสที่เคยบริสุทธิ์ของผู้รับใช้พระเจ้าผู้ภักดีคนนั้นสร่างซาไป- คล้ายกับสวนหมดเสน่ห์ ป่าสิ้นมนต์ขลัง โลกที่เคยสว่างสดใสกลับไร้ซึ่งความสวยงาม พระคัมภีร์กลายเป็นเพียงแค่เศษกระดาษ ดนตรีภายในโบสถ์กลายเป็นเสียงน่ารำคาญ...เขาเหยียบย่ำทุกอย่างที่สร้างมาด้วยใจบริสุทธิ์

“ช่วยลูกด้วย...โปรดอย่าได้ทอดทิ้งลูกให้จมดิ่งสู่ความมืดเลย”

ภายใต้เสื้อคลุมสีดำอันศักดิ์สิทธิ์และสัญญาลักษณ์พระมหากางเขนที่ห้อยคอเขาอยู่นั้น ในท้ายที่สุดมันกลับซ่อนเร้นความปรารถนาอันดำมืดเอาไว้มากมาย...บางทีแท้จริงแล้วบาทหลวงวิทมอร์อาจกำลังเรียกหาซาตานแห่งราคะ การร้อยรัดกันระหว่างความศักดิ์สิทธิ์ที่เขาบูชาและโลกีย์วิสัยที่ส่งกลิ่นคาวโสมม

#บาปรักใต้เงาเทวา