รักกันฉันท์เพื่อน

"นี่เพื่อน..."

"หืม? เพื่อนเหรอ แบบนี้กูก็จีบได้อะดิ" คลื่นเหล่มองเพื่อนสนิทเล็กน้อย ก่อนจะเบือนหน้าหนีสายตาของคนตัวเล็กข้างกายที่มองมา สุดท้ายจึงเลือกที่จะไม่ตอบอะไร ทำไมจะไม่รู้ว่ามันจงใจจะจับผิด

"หวัดดี...เราชื่อเกียร์นะ เป็นเพื่อนไอ้นี่" ร่างบางมองไปทางคนข้างกายที่กำลังเพ่งสมาธิกับการขับรถ ก่อนจะหันไปตอบคนที่นั่งอยู่เบาะหลัง

"เรา...พะเพื่อน" เธอตอบกลับสั้นๆ อย่างคนที่ไม่รู้จะพูดอะไร

"พะเพื่อน..." เกียร์ขมวดคิ้วมุ่นมองเธอก่อนจะยื่นหน้าไปจับผิดเพื่อนสนิท "ที่บอกนี่เพื่อน...หมายถึงชื่อเพื่อน แต่ไม่ใช่เพื่อน?"

พะเพื่อนลอบมองปฏิกิริยาทั้งสองคนอย่างไม่เข้าใจเท่าไหร่นัก แต่ยอมรับว่าหัวใจเต้นแรงกระหน่ำ แอบคาดหวังกับคำตอบ

"ชื่อเพื่อน...แล้วก็เป็นเพื่อนด้วย"

***************

"ไม่แนะนำหน่อยเหรอมึง" พะเพื่อนมองคนข้างกายที คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าที ก่อนจะส่งยิ้มไปให้คนมาใหม่ตามมารยาท

"นี่เพื่อน" คลื่นตอบสั้นๆ ตั้งท่าจะพาคนตัวเล็กเดินไปอีกฝั่ง

"เป็นเพื่อนเหรอ? เห็นมาที่คณะบ่อยๆ ถ้างั้นขอ..."

"เอ่อ...คือเราชื่อพะเพื่อน" ร่างบางรีบเอ่ยแทรก พอจะเดาออกว่าคนตรงหน้าจะขออะไร และพอจะสัมผัสได้ถึงอารมณ์บางอย่างจากคนข้างกาย

"อ้อ...ชื่อเพื่อน"

"เออ! ชื่อเพื่อนแต่เป็น....แฟน" คลื่นกระชากเสียงตอบ หากคนข้างกายไม่เอื้อมมือมารั้งไว้ก็จะบอกไปเลยว่าเป็นเมีย!

ความสัมพันธ์แบบเพื่อนไม่ค่อยสนิทที่โดนลดสถานะจากว่าที่คู่หมั้น

และก็เป็นความสัมพันธ์แบบแอบเข้าห้องทุกคืน แต่พอเจอกันข้างนอกทำเป็นไม่รู้จัก

‘รักกันฉันท์เพื่อน’

หมายเหตุ : ขอส่งพ่อหนุ่มวิศวะคลั่งรักไปให้ทุกคนด่า เอ้ย! เอ็นดูหน่อยนะค๊าาาา ถึงจะกวนตีน ปากหมา โบ้เป็นบางช่วง แต่ระดับความคลั่งรักให้เต็มร้อย 

**** นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวของพะเพื่อน และคลื่น จากเรื่อง 'เมื่อไหร่จะรู้ว่ารัก' เนื้อเรื่องมีช่วงเวลาทับซ้อนกัน แต่สามารถอ่านแยกกันได้ อ่านเรื่องไหนก่อนก็ได้ค่ะ****