ศิลาอย่าร้าย

เพราะอยากได้ของคืน เขาจึงต้องพาตัวเองเข้าไปใกล้เธอ

แต่รู้ตัวอีกที กลายเป็นเอาใจลงไปเล่น...

"ศิลา"

เขาเข้าหาเธอเพราะต้องการใช้เธอเป็นเครื่องมือในการตามหาของบางอย่างที่ถูกขโมยไป

“ครับ แรกเริ่มเลยผมเข้าหาดั่งมรกตเพราะต้องการใช้เธอต่อรองกับเหมือนพลอย ขอเพียงแค่ได้ของคืนมาทุกอย่างก็จบ เพียงแต่ผมทำไม่สำเร็จ”

.

“ฉันคิดว่านายจะชอบยัยกตจริงๆ เสียอีก”

.

หลังจากได้พูดคุยกับเหมือนพลอย เขาก็พอจะเข้าใจทุกอย่างมากขึ้น ที่สำคัญก็คือเข้าใจตัวเองมากขึ้นด้วย

“ครั้งนี้ผมประเมินตัวเองสูงไปครับคุณปู่” ศิลาสารภาพอย่างหมดรูป ตอนนี้เขาตกเป็นเหยื่อของความรู้สึก มีสภาพไม่ต่างจาก

เหมือนพลอยเลยสักนิด

“ไม่ใช่หรอก”

คุณปู่ยื่นมือมาตบหลังมือของเขาเบาๆ มองด้วยสายตาเอ็นดูและเข้าอกเข้าใจเพราะผ่านร้อนผ่านหนาวมามากกว่า

“แกแค่มีหัวใจ”

"ดั่งมรกต"

เธอเริ่มกลายเป็นทุกอย่างสำหรับเขา ตั้งแต่เพื่อนคุยแก้เหงา ผู้ช่วย ไม้กันหมา พี่เลี้ยงแมว จนไปถึง...คนรัก

“คุณต้องการอะไรจากฉันกันแน่”

แต่เข้ามาใกล้ได้เพียงก้าวเดียว เธอก็ถอยห่างออกไปอีกรอบเขาจึงต้องสั่งให้ตัวเองหยุด หากตอนนี้เขาดึงดันจะก้าวเข้าไป มีโอกาสที่เธอจะหายไปเหมือนกับพี่สาวของเธอ

“คุณบอกฉันมาตรงๆ เถอะค่ะ ถ้าให้ได้ฉันจะให้”

“ฉันต้องการเธอ”

“เพื่ออะไร เป็นผู้ช่วย เป็นคนเลี้ยงแมว แม่บ้าน หรือคู่นอน”

“คนรัก” ศิลาไม่เคยคิดจะพูดคำนั้นกับใคร แต่ในตอนนี้เขาคิดคำอื่นเพื่อรั้งเธอไว้ไม่ออกอีกแล้ว

“คนอย่างคุณ รักคนอื่นเป็นด้วยเหรอคะ”

“จะลองดู”

“แต่ฉันไม่ใช่หนูทดลองของคุณ!”

.

“ฉันเหนื่อยที่ต้องวิ่งตามอารมณ์คุณแล้วค่ะ วันไหนอารมณ์ดี คุณก็ใจดีกับฉัน วันไหนคุณนึกสนุกอยากแกล้ง ก็ทำฉันหัวปั่นทั้งวัน วันไหนคุณหงุดหงิด ฉันก็เหมือนกระโถนที่ต้องรองรับอารมณ์คุณตลอด ฉันทนไม่ไหวหรอกค่ะ เชิญคุณไปหาคนอื่นเถอะ”

"เหมือนพลอย"

เธอคือพี่สาวของดั่งมรกต คือคนทรยศที่ขโมยของสำคัญมาจากเขาแล้วหนีมา

“ฉันคิดว่านายจะชอบยัยกตจริงๆ เสียอีก”

“อย่าใช้ความรู้สึกตัวเองตัดสินคนอื่น”

“จริงสินะ นายเคยเตือนฉันว่าไม่ว่าจะเรื่องอะไร ก็อย่าเอาใจลงไปเล่น”

“แล้วเธอเชื่อไหมล่ะ”

เหมือนพลอยยิ้มทั้งที่หลุบสานตาลงต่ำ ยกมือขึ้นลูบหน้าท้อง

“ตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกเสียใจที่ไม่เชื่อคำพูดของนายแล้วเหมือนกัน แต่ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ฉันก็คงทำแบบเดิม เพราะฉันไม่ได้ไร้หัวใจเหมือนนาย”