สัมพันธ์รักไร้สิทธิ์

"เธอคือสิ่งมีชีวิตเดียว ที่เขาไม่มีวันปล่อยมือ"

ต่อให้ดิ้นสุดชีวิต หนีไปสุดขอบฟ้า เขาก็จะออกตามล่า ฉุดกระชากทำให้กลับมา ไม่ว่าจะตอนนี้หรือตอนไหน เธอก็จะเป็นของเขาแค่คนเดียว... ตลอดกาล

..............................................

"สัมพันธ์รักไร้สิทธิ์" เป็นเรื่องราวความรักของคุณคมสันต์ (คุณพ่อของนางเอกจากเรื่อง "น้ำผึ้งหวานเกินห้ามใจ") และฟ้าใส ผู้หญิงที่ถูกใครต่อใครตีตราว่าเป็น “เมียเก็บ”

คุณคมสันต์ หนุ่มใหญ่ที่ใครต่างก็ยอมรับว่าน่าเคารพ เขาทั้งสุขุม ใจดี และมีความอ่อนโยน ใบหน้าของเขามักจะปรากฏรอยยิ้มอยู่เสมอ แต่ใครจะรู้ว่าใต้รอยยิ้มที่ใจดีนั้นซ่อนอะไรเอาไว้บ้าง

ฟ้าใส หญิงสาวที่เข้าหาเขาเพราะเงิน เธอรู้ตัวดีว่าสถานะของตัวเองไม่ใช่คนรัก และยิ่งไม่ใช่คู่ชีวิต เธอปล่อยให้ตัวเองหลงไปกับคำพูดอ่อนโยน และรอยยิ้มใจดี ที่เขา “แกล้ง” หยิบยื่นให้ จนนำมาซึ่งความเจ็บปวดจนเธอแทบจะหายใจไม่ออก

..............................................

"แล้วหนูรู้ไหม เป็นเด็กป๋า ต้องทำอะไรบ้าง"

"ก็คงไม่ใช่แค่นั่งทานข้าวเหมือนที่ผ่านมาหรอก ใช่ไหมคะ"

คมสันต์หัวเราะก๊าก ราวกับกำลังปลดปล่อยความขบขันที่เก็บไว้เนินนานให้ระเบิดออกมา "ใช่... มันมากกว่านั้น แต่หนูแน่ใจแล้วหรือ ว่าจะสามารถทำเรื่องพวกนั้นกับป๋าได้จริง ๆ"

"ค่ะ" เสียงตอบของเธอเบาหวิว ราวกับเสียงของลมหายใจ

"ถ้าอย่างนั้น... "

ฟ้าใสเงยหน้าขึ้นมอง และเป็นจังหวะเดียวกับที่เขายื่นใบหน้าเข้ามาใกล้

"หนูจะอนุญาติไหม ถ้าป๋าจะจูบหนูตอนนี้"

..............................................

“อยากเปลี่ยนใจไหม” น้ำเสียงของเขาเหมือนไม่เร่งรัด แต่แฝงไปด้วยความหมายชวนให้ลึกซึ้ง "เพราะถ้าหลังจากนี้ถ้าหนูเปลี่ยนใจขึ้นมา ป๋าคงไม่ปล่อยหนูไปง่ายๆ หรอกนะ”

ฟ้าใสเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเธอสบประสานเข้ากับสายตาคมลึกของเขา ก่อนที่ปลายนิ้วจะยกขึ้นแตะเบา ๆ ที่ปลายคางเธอ จากนั้นก็ก้มใบหน้าลงมา ประทับริมฝีปากหยักแตะลงบนกลีบปากของเธออย่างอ่อนโยน

"ว่าไงครับ" เสียงกระซิบแผ่วเบาคลอเคลียอยู่ใกล้ริมฝีปากเธอ ไม่ต่างอะไรจากพันธนาการร้อยรัดเธอไว้ด้วยความอ่อนหวาน "จะตอบด้วยจูบ ป๋าก็..."

ไม่ทันที่เขาจะพูดจบ ฟ้าใสก็ยกมือโอบรอบต้นคอเขา เธอโน้มตัวขึ้นจูบตอบกลับอย่างซื่อตรง และไร้ชั้นเชิง แต่ทุกการกระทำนั้นเต็มไปด้วยความตั้งใจ ราวกับต้องการจะส่งผ่านคำตอบโดยไม่มีคำพูดใดให้เขาได้รับรู้

..............................................

"อาาา นี่มันบ้าไปแล้ว... ไอ้รูแคบๆ ที่รัดฉันแน่นอยู่ตอนนี้ มันทำให้ฉันสับสนว่าควรปล่อยเธอไป หรือจับเธอขังลืมไว้ในห้องนี้ดี"

ฟ้าใสเม้มริมฝีปากแน่น สิ่งที่เขาต้องการจากเธอก็มีแค่นั้นจริงๆ สินะ

แล้วแบบนี้คนที่รักเขาอย่างเธอจะทนได้ต่อไปหรือ ในเมื่ออีกไม่นานเขาอาจจะแต่งงาน มีคนที่รักและเหมาะสมอยู่เคียงข้าง ส่วนผู้หญิงในเงามืดอย่างเธอก็คงจะค่อยๆ เลือนหายไป จนเขาหลงลืมในที่สุด

"ก็หาใหม่สิคะ มันคงไม่เกินความสามารถของคุณป๋าหรอก"

คมสันต์เงยหน้าขึ้น ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ราวกับคนใกล้เสียสติ

"ไม่ทันไรฟ้าใสของฉันก็ไล่กันเสียแล้ว อะไรกันนะ ที่ทำให้ฟ้าใสที่แสนดีของฉันถึงกลายเป็นคนใจร้ายได้"

..............................................

"หนูจ๋าาาา คนดีของป๋า"

น้ำเสียงคมสันต์แหบพร่า ร่างกายของเขาร้อนระอุ ราวกับเปรวเพลิงกำลังลุกโชนอยู่ใต้ผิวเขา

"ยะ อย่านะคะ" ฟ้าใสรู้สึกวูบขึ้นมาทันที เมื่อเขาเคลื่อนตัวขึ้นแล้วจับเรียวขาของเธอแยกออก

"ทำไม... ป๋าว่าหนูพร้อมแล้วนะ" คมสันต์คลี่ยิ้มหื่น ในขณะที่ปลายนิ้วสากยังคงลูบไล้ไปที่ความฉ่ำแฉะของเธออย่างเว้าวอน

"แต่เราเลิกกันแล้ว…" ฟ้าใสเอ่ยเสียงเบา หวังเพียงเขาจะเข้าใจเสียที

"เลิกอะไรกัน" ลมหายใจคมสันต์สะดุด ก่อนที่เขาจะพยายามปรับน้ำเสียงให้อ่อนนุ่มลง "ป๋ารักหนูขนาดนี้ จะยอมเลิกกับหนูได้อย่างไร"

..............................................

"คะ… คุณป๋าคะ" ฟ้าใสสะกิดร่างสูงที่โอบกอดเธอไว้แน่นมาเกือบหนึ่งนาทีแล้ว

มือบางพยายามดันไหล่เขาออกแต่มันก็ไร้ผล จนในที่สุดเธอก็ตัดสินใจเอ่ยถามเขาออกไปตรงๆ ด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

"คุณป๋าเสร็จแล้วหรือคะ"

"ฉิบหายเอ๊ย!!!!!!!"

..............................................

ช่องทางติดต่อและติดตามผลงาน

Facebook : นัมเบอร์วัน นักเขียนนิยาย

https://www.facebook.com/นัมเบอร์วัน-นักเขียนนิยาย-104363968422000