ข้ามิโปรดสามีผู้นี้(Mpreg)

บทนำ

“เฮ้อ! ชีวิตลูกข้ากำลังไปได้ดีแท้ ๆ แต่กลับมาคว้าเอาลูกกบฏเป็นเมียซ้ำยังเห็นแก่ตัวไม่มีหัวคิดถึงได้ไม่รู้ว่าสามีต้องเหนื่อยจากการทำงานขนาดไหนแล้วแทนที่จะช่วยให้สามีทำงานสบายขึ้นกลับหางานให้เพิ่ม”

“ท่านแม่พูดมาซะเยอะคงจะรู้สึกคอแห้งถ้าเช่นนั้นเดี๋ยวข้ารินช้าให้นะขอรับ” ฟางเซียนยกกาน้ำชาขึ้นมา ทว่าแทนที่จะเทใส่จอกชากลับราดไปบนตักของแม่สามีแทนทำให้สาวใช้ที่ยืนมองอยู่ไกล ๆ ต่างตกใจจนทำอะไรไม่ถูก

“เจ้าทำแบบนี้กับแม่ของสามีได้ยังไงต่ำช้าสิ้นดี!”

“ข้าแค่ทำตัวเป็นกระจกสะท้อนความคิดของผู้คนแล้วตอนนี้ข้าก็กำลังสะท้อนตัวตนของท่านแม่อยู่”

“ถ้าไห่เทารู้ว่าเจ้าทำอะไรข้าคงปลดเจ้าออกจากตำแหน่งชายาทันที!”

“ตายแล้ว! ขนาดข้าฆ่าสาวใช้เป็นสิบ ๆ คนอีกทั้งต้องโทษประหารเขายังช่วยข้าออกมานับประสาอะไรกับแค่ทำชาหกใส่ท่าน...ที่สำคัญเขาคงรู้จักแม่ตัวเองเป็นอย่างดีถึงได้สั่งทหารอารักขาว่าห้ามให้เข้ามาในตำหนักของข้าท่านคิดว่าเขาจะเชื่อเรื่องแบบนั้นหรือ” ฟางเซียนหัวเราะออกมาด้วยความสะใจทำเอาจุนหลินโมโหจนเลือดขึ้นหน้าเลยได้สาดชาในจอกใส่เพื่อเป็นการเอาคืน

“ข้าไม่แปลกใจเลยจริง ๆ ว่าทำไมเสด็จพ่อของเจ้าถึงเลือกทำสงครามแทนการรับเจ้ากลับอาณาจักร!”

......................................................

“ข้าจะทำอย่างไรดี?” เขาหันไปถามสาวใช้เสียงสั่นพลางกัดเล็บตัวเองไปด้วย “ข้าจะต้องถูกเขี่ยทิ้งอีกแน่ ๆ”

“ท่านชายาอย่าคิดไปในทางนั้นเลยนะเพคะ หม่อมฉันเชื่อว่าท่านอ๋องไม่มีทางรับชายา หรือสนมเข้ามาแน่นอน”

“แต่คนคนนั้นดูเหมือนกับข้าทุกอย่างแถมยังฉลาดกว่า และไม่เคยทำเรื่องเสื่อมเสียคงจะถูกตาต้องใจท่านพี่มากแน่ ๆ” พอสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเขาก็พูดความในใจออกมาหมดเปลือกโดยปราศจากการปรุงแต่งเลยไม่แปลกที่จะเรียกใครอีกคนว่า ท่านพี่ ทั้งที่ปกติไม่เคยเรียกแบบนั้น

“ไม่หรอกเพคะ เพราะเท่าที่หม่อมฉันเห็นท่านอ๋องไม่ได้ใช้สายตาแบบเดียวกับที่มองท่านชายามองท่านหลินเจี๋ยจึงไม่มีทางปันใจให้แน่นอน”

“ตอนนี้อาจจะไม่ แต่วันข้างหน้าก็ไม่แน่! ข้าจะทำอย่างไรเพื่อไม่ให้คนคนนั้นตามเรากลับไปที่แคว้น?”

......................................................

“เพราะแบบนี้เจ้าถึงได้พูดวกไปวนมาเพื่อให้ข้ามีเวลาในการตัดสินใจไม่มากแถมก่อนจะเล่าเรื่องของตัวเองยังหยิบยกเรื่องฟางเซียนขึ้นมาเกริ่นเพื่อข่มขู่ข้าด้วยจุดอ่อนเดียวที่รู้”

“กระหม่อมไม่ได้ทำเช่นนั้น”

“ถ้าเจ้ากลัวถูกฟางเซียนส่งกลับ เพราะระแวงในความสัมพันธ์ระหว่างเราจริง ๆ เหตุใดถึงรั้งข้าเอาไว้ต่อหน้าทาสพวกนั้นทั้งที่มันมีโอกาสหลุดไปถึงหูของเจ้าตัว? ที่เจ้ากล้าทำเช่นนั้นก็เพราะรู้ดีว่าข้าไม่มีวันปล่อยให้มันเกิดขึ้น แต่เพื่อจะได้ขู่ให้ข้าทำตามคำขอจึงต้องเสี่ยง”