ผีเสื้อบินวนในท้องแล้วร้องไห้

บนจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหาร

โลกกำราบมนุษย์ด้วยการให้เราเป็นสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่ง

ซึ่งร่างกายและหัวใจพังทลายได้ด้วยสิ่งนามธรรมจับต้องไม่ได้

– อย่างความรัก

----------------------------

เขาว่ากันว่าเวลารักเกิด จะรู้สึกเหมือนมีผีเสื้อบินระบำอยู่ในท้อง แต่ไม่มีใครว่าต่อว่าเวลารักตาย ผีเสื้อพวกนั้นเป็นอยู่อย่างไร

หนังสือว่าด้วยซากปรักหักพังของความสัมพันธ์ วงจรที่ล่อให้ผีเสื้อบินระบำแล้วร่วงตายอยู่ในท้อง ถ้อยคำสั้นๆ พร้อมภาพประกอบเล่าถึงร้าวรานและผลิบานของรักที่ตายไปแล้ว ในฐานะความมหัศจรรย์ของจักรวาลที่เกิดขึ้นเพื่อทุบตีและปลอบประโลม

ท่ามกลางความเป็นไปได้นับล้าน มนุษย์สองคนเลือกใช้เวลา หัวใจ รักใคร่ กระทั่งความฝันไปด้วยกัน เหวี่ยงวนมาพบกันในวันที่โลกเน่าๆ เริ่มน่าเอ็นดูขึ้นมา ลมหายใจกลายเป็นสิ่งน่าทะนุถนอม แต่ท้ายที่สุดกลับมักจะลงเอยที่ไม่มีใครทะนุถนอมกันมากพอ คำว่า ‘เรา’ จึงกลับกลายเป็นว่างเปล่าราวไม่เคยเกิดขึ้น

“นี่จะเป็นทั้งบทอาลัยแด่การจากไปของคุณ และบทเทิดทูนความรักมหัศจรรย์”