ก่อนรถด่วนขบวนสุดท้าย

...เพื่อหลีกหนีความโสดตลอดชีวิต เธอจึงต้องออกตามหาเนื้อคู่ด้วยตัวเอง...

...ฉันปิดสมุดเขียนนิยายที่แต่งไว้สมัยเรียนม.ปลายลงเมื่ออ่านจบ นิยายจากชีวิตจริงของฉันจบลงแค่นั้น ฉันเคยคิดว่านั้นจะเป็นรักครั้งแรกและจะเป็นรักแท้ แต่เปล่าเลย...รักแรกของฉันอยู่ต่อได้อีกสักสองสามปีก็เป็นอันต้องจบลง ที่จริงแล้วมันก็ไม่ได้เป็นอะไรที่เลวร้ายนัก เพราะหลังจากที่ปิดเทอมคราวนั้นพ่อของฉันก็ย้ายจากเชียงใหม่มาอยู่ที่นครสวรรค์บ้านเกิดเป็นการถาวร

ฉันก็ติดต่อกับเขาผ่านจดหมายเสมอ จนกระทั่งเขาสอบติดมหาวิทยาลัย นั่นเป็นจดหมายฉบับสุดท้ายที่ฉันได้รับ และจดหมายจากเขาก็ไม่เคยมาถึงฉันอีกเลย หลังจากพยายามส่งจดหมายไปถึงเขาอยู่สองปี ฉันก็ตัดใจได้และคิดเอาเองว่าเขาคงจะสนุกกับชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยจนลืมฉันไปแล้วก็ได้ คิดได้แบบนั้นฉันก็เลิกเขียนจดหมายไปหาเขา แต่ใช้วิธีบันทึกความทรงจำรักครั้งแรกของตัวเองเอาไว้ในแบบนิยายชวนฝันเมื่อเขียนจบแล้วก็เก็บเข้ากล่องใส่กุญแจเอาไว้ จนเมื่อเวลาล่วงเลยไปพี่ชายใหญ่ก็ค่อยๆ หายไปจากความทรงจำในที่สุด

แต่ความฝันของฉันมันไม่ได้จบลงไปด้วย ฉันเคยฝันอยากเป็นเจ้าสาวและต้องเป็นให้ได้ ว่าที่จริงแล้วฉันก็ไม้คิดเรื่องนี้มากมายนักจนกระทั่งคืนฉันต้องมาเจอกับเรื่อง...