ไร่รักแทนไทย

“กลิ่นอะไรตุ ๆ ... เอ๊ะ หัวหมาเหรอ...”

เขางัวเงียลืมตา มองลงไปก็เห็นหัวฟู ๆ ของยัยเด็กข้างบ้าน

“เฮ้ย... มานอนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”

เขาพึมพำเบา ๆ อย่างไม่แน่ใจว่าเธอลงมานอนตั้งแต่เมื่อไหร่

แต่แทนที่เขาจะผลักออก เขากลับ...

...ใช้แขนแข็งแรงของตัวเองดึงร่างบาง เข้ามากอดแน่นขึ้นแทน

รอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปาก คนตรงหน้าอุ่นนุ่มจนไม่อยากปล่อย

ไหล่เล็กพิงแนบชิดอกเขา หัวใจเต้นตุ้บ ๆ อย่างเป็นจังหวะเดียวกัน

“จะดื้อ จะวีน จะเถียงเก่งแค่ไหนก็เถอะ…”

เขาพูดเบา ๆ ข้างหูเธอ

“แต่แบบนี้แหละ ที่ทำให้ฉันหลง...”