ของรักของหวงนายอัคคี

เธอรับงานเอ็นฯครั้งแรก

แล้วพลาดท่ามีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขา

ด้วยความอับอายเธอไม่คิดจะเจอกับเขาอีก

แต่เพราะโลกมันกลม

จึงหมุนให้เธอมาเจอกับเขาอีกครั้ง....

“เดี๋ยวกลับไปบ้านแล้ว ผมจะบอกแม่ปริมเรื่องของเรานะ ผมจะหาบ้านหลังใหม่ให้อยู่”

“ไม่เป็นไรค่ะ ปริมกับแม่อยู่ที่นั่นชินแล้ว”

“ปริมชินแต่ผมไม่ชิน เวลาผมอยากมาหาปริม ก็จะได้สะดวกหน่อย บ้านนั้นเป็นบ้านปริมหรือบ้านเช่าล่ะ”

“เอ่อ .. บ้านเช่าค่ะ”

“งั้นก็ง่ายเข้าไปใหญ่ เดี๋ยวผมซื้อบ้านใหม่ให้ เอาสักห้าสิบตารางวาก็แล้วกันนะ”

“ไม่ต้องจริงๆค่ะ เงินที่คุณให้ปริมยืมค่าผ่าตัด ปริมก็ยังไม่ได้ใช้คืนคุณเลย ถ้าขืนมีเรื่องบ้านอีก ปริมต้องทำงานใช้หนี้หัวโตแน่ค่ะ”

“ผมก็ไม่ได้ให้ใช้คืนนี่ ทั้งค่าผ่าตัดทั้งบ้านผมซื้อให้ปริม ใส่ชื่อปริมเป็นเจ้าของด้วย”

“ทำไมคะ?”

ปัณณ์นรีกลั้นใจถาม เขาไม่พูดเรื่องการคบกันเป็นแฟน หรือเป็นคู่รัก เธอบอกรักเขาทุกครั้งที่ทำรักกัน ขณะที่เขาบอกแค่ชอบเธอมาก แล้วนี่เขายังเอ่ยปากจะซื้อบ้านให้เธออีกมันเพราะอะไรกันล่ะ?

“ก็ผมถือว่าปริมเป็นผู้หญิงของผมน่ะซิ”

          พอปัณณ์นรีได้ยิน เธอถึงกับอึ้งไป

          “ผู้หญิงของคุณ! หมายความว่าไงคะ”

          “ก็เป็นผู้หญิงของผม เป็นคนของผม คนอื่นห้ามยุ่ง ห้ามแตะต้องปริม”

          “ปริมไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวนะคะ”